Λ-έξεις

Ευχαριστώ τον Βλάση Ραφαηλίδη για τη συνέντευξη.

ΟΛΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ» ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΙΣ ΕΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Αυτόν τον γλωσσολογικό, ιστορικό, πολιτικό, διπλωματικό, πολιτιστικό κ.λπ. παραλογισμό –με ευθύνη και των δικών μας κυβερνήσεων επί 200 χρόνια κρατικής ύπαρξης της ΕΛΛΑΔΑΣ αλλά και ΟΛΩΝ ΜΑΣ– τον έχουμε οι πάντες αγνοήσει, την ώρα που «υπερπατριώτες» και «προδότες», «Ελληνάρες» και «εθνομηδενιστές» αλλά και μετριοπαθείς Έλληνες σφαζόμαστε μεταξύ μας ή ξιφουλκούμε εναντίον «ανθελλήνων» λαών και ηγετών για το όνομα των Σκοπίων! Μόνο η χούντα αποπειράθηκε να το διεκδικήσει, αλλά φυσικά έσπασε τα μούτρα της…

Σε ποια γλώσσα, άραγε, αποκαλείται η χώρα μας ΕΛΛΑΣ, η ταυτότητά μας και η γλώσσα μας ΕΛΛΗΝΙΚΗ; Πού είναι η περιβόητη… erga omnes συνταγματική ονομασία μας, αφού ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ αυτοαποκαλούμαστε έτσι; Ολόκληρη η Δύση και πολλές γλώσσες στα πέρατα της γης μάς ονομάζουν «Γραικούς» και «Γραικία» τη χώρα, η εγγύς Ανατολή «Ίωνες» και κάποιες γλώσσες διαφορετικά με κάτι αλλόκοτους ήχους! Οι εθνικές μας ομάδες π.χ. φέρουν στη φανέλα το HELLAS, αλλά τα ταμπλό, οι τηλεοράσεις κ.λπ. προβάλλουν πάντα GREECE. Οι πινακίδες των αυτοκινήτων μας φέρουν GR, όπως και οι ηλεκτρονικές μας διευθύνσεις και τα πάντα! Αλλά και το οξύμωρο: Όλες οι εν Ελλάδι πολυεθνικές εταιρίες έχουν 2ο συνθετικό το Hellas και όχι το Greece! (Toyota Hellas, Sanyo Hellas κ.λπ).

Την ίδια στιγμή τσακίστηκαν σύσσωμοι οι Ευρωατλαντικοί ηγέτες να ασκούν ασφυκτική πίεση στους «Μακεδόνες» για υπερψήφιση του ΝΑΙ στο σημερινό δημοψήφισμα, ώστε η «Μακεδονία» να ενταχθεί στους συνασπισμούς τους… Με τι έρμα και πόση παρρησία θα καθήσουν τώρα οι Έλληνες εκπρόσωποι στη μικτή ελληνο-βορειομακεδονική επιτροπή, που θα ξεκαθαρίσει -υποτίθεται- την ορολογία, τα σχολικά βιβλία, τα ονόματα επιχειρήσεων και ό,τι άλλο αφορά το όνομα "Μακεδονία";

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΡΕΥΝΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΙΣΕΙ
Για του λόγου το ασφαλές, μπορείτε να κάνετε κι εσείς την ελάχιστα απαιτητική έρευνα που έκανα με το πιο καθημερινό και χρηστικό διαδικτυακό εργαλείο: τον μεταφραστή της Google. Αναζήτησα δειγματοληπτικά (στις πιο κάτω από τις 103 γλώσσες που παρατίθενται) πώς ονομάζονται τα α) Ελλάδα – β) ελληνική (π.χ. ταυτότητα, εθνικότητα, γλώσσα) – γ) Μακεδονία. Για τις ευανάγνωστες σ’ εμάς γραφές, απλώς παραθέτω τους 3 τύπους. Για γραφές παντελώς δυσανάγνωστες σ’ εμάς, παραθέτω την προφορά των 3 λέξεων, όσο πιστότερα μπόρεσα με βάση την εκφώνηση που διαθέτει για τις περισσότερες γλώσσες το εργαλείο.

Θα βρείτε: «ΓΡΑΙΚΙΑ» στη συντριπτική πλειονότητα, ελάχιστα «ΙΩΝΙΑ», μόνο 3 «ΕΛΛΑΣ», ενώ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ δε λέγεται αλλιώς η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

Σλαβομακεδονικά: Грција – Грчки – Македонија
Αγγλικά: Greece (& Hellas*) – Greek – Macedonia
Αζερμπαϊτζανικά: Yunanıstan – Yunan dili – Makedoniya
Αλβανικά: Greqi – grek – Maqedoni
Αραβικά: يونان (προφ. Γιούναν) – اللغة اليونانية – مقدونيا (προφ. Μάκεντούνκα)
Αρμενικά*: Հունաստան (προφ. Θάνασταν) – Հունարեն – Մակեդոնիա (προφ. Μάκεντονια)
Αφρικάανς: Griekeland – Griekse – Macedonië
Βασκικά: Grezian – Greziako – Mazedonia
Βεγγαλική: গ্রীস (προφ. Γκρίσα) – গ্রিক – ম্যাসাডোনিয়া (προφ. Μάκεσαντόνικια)
Βουλγαρικά: Гърция – гръцки – македония
Γαλλικά: La grèce – Grec – Macédoine
Γερμανικά: Griechenland – Griechisch – Mazedonien
Εβραϊκά: יוון (προφ. Γιουν) – יוונית – מקדוניה (προφ. Μάκεντουνι)
Εσπεράντο: Grekio – Greka – Makedonio
Ζουλού: Greece ( ; ) – IsiGreki – EMakedoniya
Ιαπωνικά: ギリシャ (προφ. Χίρισα) – ギリシャ語 – マケドニア (προφ. Μάκεδονία)
Ισπανικά: Grecia – Griego – Macedonia
Ιταλικά: Grecia – greco – Macedonia
Κινέζικα*: 希腊(προφ. Ξίλα) – 希腊语 – 马其顿 (προφ. Μάκιδουν)
Κουρδικά: Yûnanî – Yunanî – Mekedonyayê
Λετονικά: Grieķija – Grieķu valoda – Maķedonija
Μαλτέζικα: Il-Greċja – Grieg – Il-Maċedonja
Μαορί: Kariki – Kariki – Maketonia
Μογγολικά: Грек – Грек – Македон
Νορβηγικά*: Hellas – gresk – Makedonia
Ουζμπεκικά*: Gretsiya – Yunoncha – Makedoniya
Παντζάμπι: ਗ੍ਰੀਸ (προφ. Κρίσα) – ਗ੍ਰੀਕ – ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ (προφ. Μέιζιντονία)
Ρουμανικά: Grecia – greacă – Macedonia
Ρωσικά: Греция – греческий – Македония
Σερβικά: Грчка – Грчки – Македонија
Σουηδικά: Grekland – grekisk – Makedonien
Τούρκικα: Yunanistan – Yunan – Makedonya
Χαβαϊκά*: Hōlani – Helene – Makedonia
Χμερ: ប្រទេសក្រិក (προφ. δύσληπτη) – ម៉ាសេដូន (προφ. Μάσεντον)

** ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Έκπληξη αποτελεί ότι το Ελλάς επιβιώνει στη… Χαβαϊκή, στα Νορβηγικά (όχι όμως και το ελληνική!) και στα Κινέζικα! Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα Ουζμπεκικά, όπου η μεν Ελλάδα αντλείται από το Γραικία, η δε ελληνική από το ιωνική. Στα Αρμένικα αδυνατώ να ετυμολογήσω εκείνο το Θάνασταν, όπως προφέρεται η Ελλάδα, και θάναρεν το επίθετο ελληνική, πιθανόν από το Δαναοί. Τέλος, το εναλλακτικό Hellas στα Αγγλικά είναι προϊόν ε(πεξε)ργασίας της ελληνικής ομάδας της Google. Προς τιμήν τους, δίνουν και για το Hellenic το εξής παράδειγμα: “But for Hellenic identity the loss was agonizing”.

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ, φιλόλογος-συγγραφέας

Ο Γιάννης Κότσιρας σε τραγούδι μου!

Τιμή και χαρά για τη συνεργασία μου με τον Γιάννη Κότσιρα, που ερμήνευσε το τραγούδι "Η Πόλη που δεν έζησα", σε στίχους δικούς μου και μουσική Σπύρου Λάμπρου.

Τον συνοδεύει η παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου.

Το κομμάτι -μαζί με άλλη version μόνο με τη χορωδία- περιλαμβάνεται στο cd "Κράτα τις στιγμές", το οποίο περιέχει και το τραγούδι μου "Σ' ένα βαγόνι η Μνήμη" (εις μνήμην των Ελλήνων Εβραίων του Ολοκαυτώματος).

Γιατί όχι δημοπρασία και στα βραβεία του Βιβλίου;

Του Γιάννη Β. Κωβαίου

    Η «χολιγουντιανή» διαδικασία δημοπράτησης των περίφημων 4 τηλεοπτικών αδειών, που ζούμε αυτές τις ώρες, μου εξήψε τη νοσηρή φαντασία, ως αποκύημα της οποίας προέκυψε η πιο κάτω ιδέα, που πιστεύω ότι θα αποφέρει ουδόλως ευκαταφρόνητα έσοδα στα δημόσια ταμεία!

    Να διευκρινίσω, κατ’ αρχάς, ότι προσωπικά είχα την τιμή ενός πανελλήνιου βραβείου για βιβλίο μου, οπότε οι σκέψεις που ακολουθούν δεν πηγάζουν από κάποια ζηλοφθονία προς διακεκριμένους ομοτέχνους ή από άλλα ταπεινά κίνητρα αλλά από καθαρά πραγματιστική προσέγγιση. Εκ των πραγμάτων, επομένως, έχει και αυτοκριτικό χαρακτήρα.

    Θα ήθελα να αναλογιστούμε ότι τα διάφορα «Λογοτεχνικά» Βραβεία –τα Κρατικά κατά βάση αλλά εν μέρει και της Ακαδημίας ή άλλων φορέων– δεν είναι λογοτεχνικά αλλά… βιβλιακά! Με απλά λόγια, δεν αξιολογούνται κείμενα χειρόγραφα ή εκτυπωμένα σε σελίδες Α4. Οι κριτές αναγιγνώσκουν τυπωμένα βιβλία: Με εκδοτικό οίκο (που το όνομά του στην Αγορά δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρο επηρεασμού), επιμελητή (που μπορεί να έχει επιφέρει πλείστες βελτιώσεις), εικονογράφηση, σελιδοποίηση, ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης, χρώμα, ακόμη και γραμματοσειρά…

    Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι διαγωνιζόμενοι συγγραφείς έχουν κάνει επιλογή εκδότη και –μη γελιόμαστε– έχουν ξοδέψει ένα σεβαστό ποσόν για την έκδοση! Ελάχιστοι έχουν γενναιόδωρη αντιμετώπιση στη συμφωνία και, βέβαια, πρόκειται κατά κανόνα για γνωστά ονόματα, που εν τέλει δεν έχουν και ανάγκη να τους «γνωρίσουν» και να τους «μελετήσουν» εξονυχιστικά οι κριτικές επιτροπές. Άρα οι ενδεείς, που αδυνατούν να πληρώσουν μια ποιοτική ή και μέτριου κόστους έκδοση ή βρίσκονται εκτός νυμφώνος υψηλών γνωριμιών στον χώρο, ώστε να δουν τυπωμένο και δη εμφανίσιμο το πόνημά τους, τίθενται a priori και εκτός υποψηφιοτήτων για βράβευση. Δηλαδή, ο ευνοϊκός (δεν λέω φαύλος) κύκλος βράβευση –> αναγνωρισιμότητα δημιουργού –> αποδοχή από εκδότες –> νέα τυπωμένα έργα –> οικονομικά ή άλλα οφέλη κ.ο.κ. δεν θα ανοίξει ποτέ για κάποιους, άξιους ενδεχομένως, συγγραφείς. Ανάλογη είναι η τύχη για την παραγωγή της δουλειάς τους και μουσικών ταλάντων, σκηνοθετών και γενικά δημιουργών από άλλους χώρους.   

    Και, εννοείται, δεν αναφερόμαστε στα ποικίλα και με τυμπανοκρουσίες προβαλλόμενα τα τελευταία χρόνια «Βραβεία Κοινού» ή «Αναγνωστών», στα οποία οι ψήφοι μπορεί να μοιράζονται διαδικτυακά από το ανώνυμο πλήθος, χωρίς ενδεχομένως οι περισσότεροι από τους κατ’ όνομα «αναγνώστες» να έχουν καν διαβάσει τα οπισθόφυλλα των υποψήφιων βιβλίων…

   Αφού, λοιπόν, δεν διανοείται το Κράτος (τουλάχιστον) την απλή «καινοτομία» να υποβάλλονται ανέκδοτα έργα προς βράβευση, γιατί να μην εκδιπλώσει την κερδοφόρο διαδικασία που θεσμοθέτησε για τις τηλεοπτικές άδειες και στον τομέα του Βιβλίου, ή της Μουσικής, του Κινηματογράφου, του Χορού και των άλλων Τεχνών; Γιατί να μη θέτει σε δημοπρασία τα Βραβεία, ώστε ο κάθε δημιουργός με τους χορηγούς του να «χτυπάνε» το 1^ο, το 2^ο, το 3^ο και πιθανόν κάποια ακόμη ειδικά βραβεία; Ξεχνάμε ότι η αθηναϊκή πολιτεία στην αρχαιότητα υποχρέωνε τους εύπορους πολίτες να αναλαμβάνουν «λειτουργίες», μεταξύ των οποίων και τη «χορηγία», για να διεκδικήσουν οι προστατευόμενοί τους ποιητές τα βραβεία στο Θέατρο;

   Από σήμερα και στο εξής, οὐκ  ἐᾷ με καθεύδειν τὸ τοῦ Καναλάρχου τρόπαιον…

Ηλεκτρονική έκδοση περιοδικού ΦΡΕΑΡ, 31-8-16

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗ "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"

Ευχαριστώ τη φίλη Χαριτίνη Μαλισσόβα και την ιστορική "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" του Βόλου για το ενδιαφέρον τους!

http://e-thessalia.gr/giannis-koveos-i-plionotita-meson-ke-christon-apechi-apo-katheti-kourastiko-th/
* Η φωτογραφία είναι από την ανάβασή μου στη Σκήτη της Αγίας Άννης στον Άθω με τα 3000 σκαλοπάτια...

Οι καμπάνες και οι αυταπάτες για την Πατρίδα...

Ποιος διανοείται τέτοιες ώρες να επιχαίρει;
Αλλά να θυμάται -με πολλή πίκρα- δεν έχει υποχρέωση;
Δύο μικρά αποσπάσματα από (αρκετά παρόμοιας διορατικότητας) δοκίμιά μου ήδη από το 1997 και το 1999:

(ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ) «ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ» ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ «ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΩΝ»

[…] Το πρώτο, το πιο δυνατό, «χειρόφρενο» της ευρωπαϊκής πορείας και ολοκλήρωσης: Η δυσανάλογη ανάπτυξη των χωρών, με δύο ή και με τρεις ταχύτητες, δεν προκαλεί μόνο αυτές καθεαυτές τις αυτονόητες συνέπειες των ανισοτήτων, των εξαρτήσεων, των συμπλεγμάτων ανωτερότητας και κατωτερότητας. Συγχρόνως ανοίγει και την όρεξη στους «λέοντες» να διεκδικούν τη μερίδα τους αλληλοσπαρασσόμενοι. Ο αλληλοσπαραγμός, όμως, των ισχυρών επιφέρει καίρια πλήγματα και στους ίδιους και στους ασθενέστερους και συνολικά στην κοινή προσπάθεια και μοίρα. […]

Το δεύτερο, εξάλλου, «χειρόφρενο» το τραβά, επί σειρά τώρα δεκαετιών, ο λεγόμενος αμερικανικός παράγοντας […]

Καταντούμε λοιπόν αποχαυνωμένοι, οπότε διασώζουμε τη δημοκρατία στις χώρες μας και στην ήπειρο, μόνο και μόνο επειδή παίζουμε άβουλοι παιχνίδια συμφερόντων, που άλλοι στήνουν […] Αν, πάλι, οι αντιστάσεις μας αποδειχτούν υγιείς και ισχυρές, μήπως εξοργίσουμε και πανικοβάλουμε επικίνδυνα τους υποψήφιους υπονομευτές της δημοκρατίας, που θα νιώσουν να τρέμει το έδαφος εμπρός στο φάσμα ενός νέου, και οπωσδήποτε τρομακτικότερου από εκείνο του 1929-30, οικονομικού «κραχ»;

(Από το περιοδικό «Κυπριακή Μαρτυρία», 1997, αφιέρωμα «Η πορεία της Ευρώπης»)

***

ΣΩΦΡΟΝΕΙΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΛΑΝΑΣΘΕ…

[…] Η παγκοσμιοποίηση θέλει ρεαλισμό, ανεκτικότητα, κινήσεις αργές και συνετές σαν της χελώνας του αισώπειου μύθου. Όχι άλματα αβασάνιστα στην ουτοπία, όχι τη ραστώνη της κομπορρημοσύνης και τον «τσαμπουκά» του θρυλικού ελληνικού δαιμόνιου. Γιατί αναπόφευκτα θα συνθλιβούμε κάτω από το πέλμα κάποιων κολοσσών. Όπως ακριβώς την παθαίνουν τα μυρμήγκια, που κυκλοφορούν απερίσκεπτα, την ώρα που εξέρχονται προβληματισμένοι οι σύνεδροι από την αίθουσα του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου με θέμα «Η προστασία του εντόμου μυρμήγκι στις αναπτυσσόμενες χώρες» […]

Ωστόσο, η αρετή της σωφροσύνης θα πρέπει να συνδυαστεί με εκείνη της υψηλοφροσύνης. Είναι άστοχο και άδικο να υποτεθεί πως η μία αναιρεί την άλλη. Απλώς η πρώτη προλαμβάνει από τους λεονταρισμούς και τις υπερφίαλες εκτιμήσεις, ενώ η δεύτερη παρορμά σε δράση θετική, σε γόνιμο πείσμα και άμιλλα των λαών […]

Αν φανταζόμαστε πως στον αυριανό κόσμο του αδυσώπητου ανταγωνισμού θα εξακολουθήσουν να ανοίγουν διάπλατα για εμάς τα Ταμεία Συνοχής ή τα Κοινωνικά Ταμεία χωρίς πολύ μόχθο από την πλευρά μας, χωρίς όραμα, σοβαρό σχεδιασμό και δυναμισμό, σύντομα θα ζητιανεύουμε στη διασταύρωση Ευρώπης, Αμερικής και Άπω Ανατολής […]

(Από το περιοδικό «Ευθύνη», Δεκέμβριος 1999, αφιέρωμα «Η παγκοσμιοποίηση και η μοίρα του Ελληνισμού»)

Και στον τόπο όπου γεννήθηκε το Παγκόσμιο Θέατρο!

Μία ακόμη παράσταση της τραγωδίας μου "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ" έδωσε η θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου με εξαιρετική επιτυχία!
Αυτή τη φορά, στις 25-6-15, σε υπαίθριο χώρο και συγκεκριμένα στον παλιό σταθμό του Διονύσου Αττικής στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Μικρά Διονύσια" του ομώνυμου Δήμου.



Ας σημειωθεί ότι ο σημερινός Διόνυσος αποτελούσε στην αρχαιότητα τον Δήμο Ικαρίας, γενέτειρα του Θέσπιδος, εμπνευστή της δραματικής τέχνης, που πρώτος "δίδαξε" τραγωδία στα Μεγάλα Διονύσια της Αθήνας το 534 π.Χ.
Τη σκηνοθετική και εν γένει επιμέλεια είχε η φιλόλογος Μαρία Ματοπούλου, την ενδυματολογική η Μαρία Δημητριάδη και τη διδασκαλία της όρχησης η Άννα Λάζου.
 

Κάθαρσις για τον "ΑΜΦΙΑΡΑΟ"!!!

Με ιδιαίτερη επιτυχία "διδάχτηκε" την Τετάρτη 6-5-15 στο Πνευματικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου του Δήμου Διονύσου Αττικής η τραγωδία μου "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ" από τη θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου.
Οφείλω θερμές ευχαριστίες σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος ως ηθοποιοί, υποβολείς ή στην τεχνική στήριξη. ...
- Στις εκλεκτές φίλες: τη συνάδελφο φιλόλογο Μαρία Ματοπούλου που είχε τη σκηνοθεσία και τη γενική επιμέλεια, την ενδυματολόγο Μαρία Δημητριάδη για τα κοστούμια και την "όψιν" συνολικά, την καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Άννα Λάζου για τη μουσική επένδυση και τη διδασκαλία της όρχησης.
- Στον Δήμο, τον Σύλλογο Γονέων και το κοινό που παρακολούθησε την παράσταση.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ "ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ"

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Δήμαρχος Διονύσου και το Γυμνάσιο Αγίου Στεφάνου

σας καλούν την Τετάρτη 6 Μαΐου 2015 στις 18.30

στο Πολιτιστικό Πνευματικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου

να παρακολουθήσετε τη θεατρική παράσταση της αρχαίας τραγωδίας

 "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ"

του Γιάννη Β. Κωβαίου

που θα παρουσιάσει η διατμηματική ομάδα 40 μαθητών-τριών

του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου

στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος "ΙΚΑΡΙΟΝ"

με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο Μαρία Ματοπούλου

Ἡ Αὐτοκρατορία τῶν “Selfie”

Toῦ Γιάννη Β. Κωβαίου

Ἕνα «ἀστεῖο» πού κυκλοφορεῖ στό διαδίκτυο λέει: «Προσπαθῶ νά κάνω φίλους. Ἐπειδή ὅμως δέν ἔχω facebook ἤ twitter, βγαίνω στούς δρόμους καί φωνάζω τί μαγείρεψα, τί ἔφαγα, τί ἤπια, ποῦ ἤμουν, τί κάνω… Μέχρι στιγμῆς μέ “ἀκολουθοῦν” τρεῖς: δύο ἀστυνομικοί καί ἕνας ψυχίατρος». Ἔβαλα τή λέξη ἀστεῖο σέ εἰσαγωγικά, γιατί στήν πραγματικότητα ἀπηχεῖ μιά κατάσταση ἱλαροτραγική: Προσωπικότητες πού νιώθουν ἤ καί συνειδητοποιοῦν ὅτι ἀκυρώνο...νται σέ κάθε χῶρο δράσης τους καί σέ κάθε κοινωνικό ρόλο τους ἐπιζητοῦν δημόσια αὐτοεπιβεβαίωση στά λεγόμενα μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης. Καί ὁ μέν ὅρος «δικτύωση» τεχνικῶς εὐσταθεῖ, ὅμως τό «κοινωνική» τί μπορεῖ πιά νά σημαίνει; [...]
Ἡ «κοινωνικότητα» τοῦ σύγχρονου Δυτικοῦ Κόσμου δείχνει νά συμπυκνώνεται καί νά συμβολίζεται πλέον στήν κουλτούρα τῶν selfie φωτογραφιῶν, τίς ὁποῖες οἱ περισσότεροι σπεύδουν αὐτάρεσκα νά ἀνεβάσουν στό διαδίκτυο. Ἡ Αὐτοκρατορία ἤ καί ἡ Δυναστεία τῶν Selfie κυριαρχεῖ κατ’ ἐξοχήν στούς νέους καί στίς παρέες τους, χωρίς νά ἀφήνει βέβαια ἀσυγκίνητες, ὡς εἴθισται μέ τήν ἑκάστοτε «μόδα», καί τίς μεγαλύτερες ἡλικίες. Ἡ πλημμυρίδα τῶν αὐτοφωτογραφίσεων τά τελευταῖα χρόνια, ἐν μέσῳ μάλιστα πολλῶν ἄλλων ἀνάλογων συνηθειῶν μέ πρῶτο συνθετικό τό «αὐτο-», ὑποδεικνύει, ἄν ὄχι ἀποδεικνύει, τήν τάση ἐσωστρέφειας πού «πετυχαίνει» μέ σταθερά βήματα ὁ μηχανισμός διαβουκόλησής μας. Πρῶτα μᾶς μετατρέπει σέ μάζα καί ἔπειτα μᾶς ὁδηγεῖ ἄκοπα στόν ἑσμό τῶν ὑπηκόων τῆς Αὐτοκρατορίας. Μᾶς θέλει ἄτομα ἀπρόσωπα –εἰ δυνατόν στά ὅρια τοῦ αὐτισμοῦ. Μήπως, ἄραγε, ἐδῶ ἔγκειται καί ἡ μανία τῶν selfie, σάν ἄμυνα δηλαδή στή διαδικασία ἀποπροσωποποίησής μας; Μήπως, μέ ἄλλα λόγια, ὁ καθένας καί ἡ καθεμιά ἀγωνίζονται κατά τή συνταγή «ὁ καθείς καί τά ὅπλα του» νά ἀπαθανατίζουν ὅσο περισσότερες φορές μποροῦν τόν ἑαυτό τους σάν μιά κραυγή τοῦ τύπου «μέ ἀγνοεῖτε κι ὅμως, ὑ π ά ρ χ ω!»; [...]
Πάντως, δηλώνω κλείνοντας ὅτι, ἄν βρίσκομαι σέ ἕνα ἀξιοθέατο σκηνικό καί χρειαστεῖ νά φωτογραφηθῶ, γιά νά ἔχω μιά ἀνάμνηση, θά παρακαλέσω κάποιον περαστικό νά κάνει τή λήψη, ὅπως συνηθίζαμε μέχρι τώρα. Θά παρακαλέσω. Τό αὐτο-νόητο δηλαδή.
Καί, εὐτυχῶς, στό ἔντυπο περιοδικό δέν μπορεῖτε νά κάνετε… like!

(Αποσπάσματα δοκιμίου από το περιοδικό "ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", Λευκωσία 2015, που μόλις κυκλοφόρησε)

Τι είναι για μένα ειρήνη...

«Πινελιές» από τους στοχασμούς της τάξης μου*

Να ξέρει το παιδί τι είναι ειρήνη είναι ειρήνη… Γιατί η ζωή, η έμπνευση και η παιδεία είναι τα παιδιά της Ειρήνης (Λυδία Β.)

Η λέξη «ειρήνη» κατάγεται από το ρήμα εἴρω, που σημαίνει «ενώνω». Άρα είναι η ένωση λαών (Πάνος Β.)

Όταν κάνεις μια καλή πράξη, όπως να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου ή τη φύση, κάνεις ένα βήμα μπροστά για την ειρήνη (Μαριάννα Α.)

Ειρήνη είναι να μην κόψεις το λουλούδι από τη ρίζα του ή να μην πατήσεις το αθώο μυρμηγκάκι πουθα βρεθεί μπροστά σου (Σεσίλα Ζ.)

Ειρήνη είναι να διαμορφώνουμε το μέλλον μας όπως επιλέγουμε εμείς και όχι όπως απαιτεί η επιβίωση του είδους μας (Θανάσης Α.)

Όταν το βράδυ που κοιμόμαστε οι σκέψεις μας είναι γενικές και αόριστες, είναι ειρήνη (Αθηνά Ζ.)

Οι άνθρωποι, σε περιόδους αποχής απ’ τον πόλεμο, έχουν κέφι, διάθεση και προθυμία να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν, να σκεφτούν… (Ελευθερία Κ.)
«Στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ στον πόλεμο οι γονείς τα παιδιά τους». Ίσως αυτή η φράση του Ηρόδοτου θα μπορούσε να περιγράψει στο μέγιστο την ειρήνη (Γιώργος Ε.)
Η ειρήνη ή ο πόλεμος πολλές φορές είναι και στο μυαλό μας, αφού σκεφτόμαστε πράγματα, όπως τους φόβους μας και διάφορα άλλα που μας εγκλωβίζουν (Καλλιόπη Γ.)
Αν γυρίσουμε 40-50 χρόνια πίσω, οι άνθρωποι δεν είχαν κανένα αγαθό που μας δίνει η ειρήνη τώρα (Μάρκος Γ.)

Σε περίοδο ειρήνης, οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν καλύτερα τόσο το φυσικό τους περιβάλλον όσο και τον εσωτερικό τους κόσμο (Νίκος Α.)

Η ειρήνη για μένα είναι το νερό που κυλάει από τις βουνοκορφές σημαίνοντας το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης... (Ιωάννα Ε.)

Είναι η κατάσταση όπου ο γλύπτης αρχίζει να σκαλίζει το ακατέργαστο μάρμαρο, ο ζωγράφος να δημιουργεί στον κενό καμβά και ο ποιητής να αποτυπώνει τις πολύπλοκες ιδέες του στο χαρτί (Δημήτρης Α.)

Ο πόλεμος ξυπνάει κάποια ζωώδη ένστικτα, τα οποία καθησυχάζονται σε περίοδο ειρήνης και έτσι συμβιώνουν οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη (Κάλλια Π.)

Όλοι δεχόμαστε ότι ο πόλεμος φέρνει ολέθριες καταστροφές, όμως ποτέ δεν έχουμε κάτσει να σκεφτούμε τις καταστροφές που έχει φέρει και η «ειρήνη» των ημερών μας (Τζωρτζίνα Κ.)

Ειρήνη είναι να γυρνάω κάθε μέρα με τα πόδια απ’ το σχολείο και να αντικρίζω την ομορφιά της φύσης, να βλέπω χαρούμενα πρόσωπα (Κρύστα Α.)

Ειρήνη είναι το κάθε μικρό πράγμα στη ζωή μας που μας κάνει χαρούμενους. Ακόμη και η έκθεση που γράφω ειρήνη είναι για μένα, αφού μπορώ να στοχαστώ με ηρεμία (Νεφέλη Μ.)

Δεν ξέρω, τελικά, αν μπορώ να εκτιμήσω την αξία της Ειρήνης όσο πραγματικά αξίζει... (Άλκηστη Θ.)

* Στη Γ΄ Γυμνασίου. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας «Το ποτάμι» του Σαμαράκη... Το αφήσαμε να επενεργήσει για λίγα λεπτά… Χωρίς αναλύσεις και σχολιασμό… Και μετά δόθηκε ως θέμα –χωρίς πολύπλοκες διατυπώσεις και «επικοινωνιακό πλαίσιο»– το ερώτημα του τίτλου…

Η σταχυολόγηση δική μου.

Επιλέγω 5 βιβλία του 2014 για το ΦΡΕΑΡ

 

1. Ακαδημία Αθηνών, Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας.

Παρά τις όποιες απορίες που μου γεννά η αδυναμία μου να προσδιορίσω ορισμένα σταθερά κριτήρια σε επιλογές του επιμελητή –και ιδίως καινοτόμες– και τις οποίες εν μέρει διατυπώνω στο 10ο τεύχος μας που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, εκτιμώ ότι ένα Λεξικό αποτελεί πάντοτε μεγάλη κατάκτηση, όχι μόνο για τη Γλώσσα μα γενικότερα για τον Πολιτισμό. Και, ασφαλώς, το Χρηστικό Λεξικό βάζει ανεξίτηλη σφραγίδα στο επιστημονικό και πνευματικό μας γίγνεσθαι και αξίζει να συμπληρώσει την αντίστοιχη θέση της βιβλιοθήκης μας. Σαν ακρογωνιαίο λίθο, λοιπόν, για οτιδήποτε άλλο εκδόθηκε τη χρονιά που φεύγει, το τοποθετώ πρώτο στις επιλογές μου.

 

2. Νικήτας Δ. Αλιπράντης, Κρίσιμες κληροδοτήσεις του 20ού αιώνα στις κοινωνίες του σήμερα, εκδ. Παπαζήση.

Εμβρίθεια, που εδράζεται σε πλούσια διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία, και ευθυκρισία, απόρροια της μακρόχρονης εμπειρίας του καθηγητή Εργασιακού Δικαίου στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Δημοκρίτειο αλλά και αντιπροέδρου της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, χαρακτηρίζουν το πόνημα. Ο τόμος εξετάζει εποπτικά τα πολυάριθμα κοινωνικά προβλήματα του πλανήτη: τα εργασιακά δικαιώματα, το μεταναστευτικό, τη μάστιγα των αυτοκτονιών, τα περιβαλλοντικά, τη στρέβλωση του κομματικού συνδικαλισμού κ.ά. Η προσέγγιση γίνεται κυρίως από κοινωνιολογική και φιλοσοφική σκοπιά, χωρίς όμως να καταφεύγει στον επιστημονισμό που ίσως φανταστεί κανείς λόγω των ακαδημαϊκών περγαμηνών του συγγραφέα.

 

3. Κώστας Λυμπουρής, Των ημετέρων άλλων, εκδ. Παράκεντρο, Κύπρος.

Η συλλογή διηγημάτων του εκλεκτού φιλολόγου και πρώην μορφωτικού ακολούθου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα αναδεικνύει με ιδιαίτερα γλαφυρό και τολμηρό λόγο κατα-στάσεις έναντι των «ξένων» γενικά και όχι μόνο των μεταναστών. Το μήνυμα που διατρέχει σαν κοινός παρονομαστής όλες τις ιστορίες το συμπυκνώνει ο ευρηματικός τίτλος: Οι «άλλοι» είναι ταυτόχρονα και «ημέτεροι», αφού ζουν και παίζουν ρόλους ανάμεσά μας. Η Βιετναμέζα υπηρέτρια, για παράδειγμα, αποδεικνύεται πιο «οικείο πρόσωπο» για την παρατημένη γιαγιά από ό,τι τα πολυάσχολα “in” παιδιά και εγγόνια της… Αν είμαστε δεκτικοί στα δίκαια σοκ, ας εντρυφήσουμε…

 

4. Γιάννης Κιουρτσάκης, Ο νεοελληνικός διχασμός και το μυστήριο της τέχνης. Ξαναβλέποντας δύο ταινίες του Λάκη Παπαστάθη, εκδ. Πατάκη.

Την έκδοση –η οποία περιέχει και τα dvd των δύο ταινιών– γνωρίσαμε και μέσω της παρουσίασής της, που συνδιοργάνωσε το ΦΡΕΑΡ με τον εκδοτικό οίκο. Ο συγγραφέας επιχειρεί μια αποτίμηση στις ταινίες «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981) και «Θεόφιλος» (1987). Όχι, όμως, με την οπτική του κριτικού κινηματογράφου, αλλά του στοχαστή, που αναζητεί για τον ίδιο τον εαυτό του την εθνική, πολιτισμική ταυτότητα ή έστω ψάχνει τα όρια των αναγκαίων αναθεωρήσεών της. Μέσα από τη ματιά του στις δύο ταινίες αναψηλαφούμε κι εμείς τις πληγές ή τις εκτροπές που κατέλιπε ο Διχασμός μεταξύ αστικής και λαϊκής κουλτούρας σε επίπεδο τόσο κοινωνίας όσο και τέχνης.

 

5. David Hillstrom, Η ιστορία του λαού μας, μτφρ. Άρης Γαβριηλίδης, εκδ. Γαβριηλίδης.

Ένα ανώτατο τραπεζικό στέλεχος από τις ΗΠΑ φιλέλληνας και Έλληνας υπήκοος δεν είναι κάτι σπάνιο ή περίεργο. Γίνεται ολίγον μυστηριώδες και γοητευτικό ωστόσο, όταν ο παράγων της Αγοράς καταπιάνεται με τις μύχιες αγάπες του, τη Φιλοσοφία και την Ποίηση! Ο David Watson, με θητεία σε κορυφαίες θέσεις τραπεζών στη χώρα μας, μετά τη συνταξιοδότησή του έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και φιλοσοφικά δοκίμια με το ψευδώνυμο David Hillstrom. Το 2^ο ποιητικό έργο του, αφιερωμένο στον Λόρκα, εκδόθηκε το 2014 στα ελληνικά, σε μετάφραση του συγγραφέα Άρη Γαβριηλίδη, και αποτελεί μια πρωτότυπη δραματική εξιστόρηση της πορείας του Λαού προς την εξέγερση, διαρθρωμένη σε 4 σκηνές που περιέχουν ποιήματα με χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους.

 

http://frear.gr/?p=7813

 

** Στη φωτογραφία μου, η σκιά από τον ανδριάντα του Ρήγα στα Προπύλαια του Αθήνησι Πανεπιστημίου

Ευχές και προσευχές!

 

Για τις Άγιες Ημέρες του Δωδεκαήμερου

και για τον Νέο Χρόνο, εγκάρδιες ευχές

και σιωπηλές προσευχές για όλους μας!

 

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ "ΚΑΛΑΝΤΑ"

 

Τιμή από την παραλαβή του Βραβείου Δοκιμίου!

Ιδιαίτερη τιμή για το συγγραφικό μου έργο η απονομή του Βραβείου Δοκιμίου πολιτικού & κοινωνικού στοχασμού "Παναγιώτη Φωτέα", το οποίο παρέλαβα χθες 19-9-14 σε ειδική τελετή στην Καλαμάτα.
Στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και με την παρουσία της αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας κ. Ελένης Αλειφέρη, του δημάρχου Μεσσήνης κ. Στάθη Αναστασόπουλου, δημοτικών συμβούλων και πολλών άλλων ο δήμαρχος Καλαμάτας κ. Παναγιώτης Νίκας ως μέλος της κριτικής επιτροπής, αφού ανέγνωσε το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης, μου ενεχείρισε το αναμνηστικό δίπλωμα και το χρηματικό έπαθλο ύψους 3000 ευρώ για το τελευταίο βιβλίο μου (το 15ο κατά σειρά) "ΣΕ Δ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ".
Με το βραβείο αυτό έχουν τιμηθεί σημαντικοί δοκιμιογράφοι, όπως οι Στέλιος Ράμφος, Χρήστος Γιανναράς, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Βάλτερ Πούχνερ, Μάριος Μπέγζος, Μαριάνος Δ. Καράσης, Κώστας Χατζηαντωνίου κ.ά.

*

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ

με την ομιλία μου

 

Η Μουσική μας Παράδοση

Γυναίκα και Ψαλτική

Της ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ ΚΑΡΑΝΤΖΗ



Η Νεκταρία Καραντζή σε εκδήλωση στη Μάρπησσα Πάρου.

Φωτογραφία Γιάννη Β. Κωβαίου

     *
Η ψαλτική τέχνη έχει συνδεθεί με την ανδρική φωνή. Ωστόσο οι γυναίκες ψάλτριες υπήρξαν ανέκαθεν μία πραγματικότητα, ανεξαρτήτως των δογματισμών. Στην Ιστορία, τα παραδείγματα της ψάλτριας κόρης του Ιωάννη του Κλαδά και της Κουβουκλησίνας Δομεστηκίνας είναι ασφαλώς ενδεικτικά και δεν επιβεβαιώνουν παρά τον κανόνα ότι, όταν οι ιστορικές και οι κοινωνικές συνθήκες είχαν θέσει το ρόλο της γυναίκας σε δεύτερη μοίρα, τότε, αν μη τι άλλο, θα ήταν παράδοξο αν αναζητούσαμε -και πολύ περισσότερο αν βρίσκαμε- περιπτώσεις γυναικών ψαλτριών κατά το παρελθόν. Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου που απαγορεύει "το λαλείν" στη γυναίκα, κατά τη Θεία Λειτουργία, ο οποίος επικυρώθηκε από την ΣΤ΄Οικουμενική Σύνοδο, και σήμερα τον επικαλούνται, ως επί το πλείστον, ως βασικό επιχείρημα, όσοι εναντιώνονται με την παρουσία των γυναικών στο ψαλτήρι, πρέπει να καταλάβουμε ότι ήταν απόλυτα συμβατός με την εποχή. Το σημαντικό όμως, αν και παραγνωρισμένο στο ευρύ κοινό, σε σχέση με τους Ιερούς Κανόνες, είναι η ευελιξία τους να προσαρμόζονται, να μεταβάλλονται και να αντικαθιστώνται από την Ανώτατη Εκκλησιαστική Αρχή, όταν παράλληλα οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες διαφοροποιούνται ή επίσης να μην εφαρμόζονται κατ' Οικονομία, όταν ασφαλώς δεν θίγεται το δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όπως εύστοχα έλεγε ένας Καθηγητής στη Νομική: "Αν μία φορά είναι σοφό να υπακούς στους κανόνες, άλλο τόσο είναι σοφό να ξέρεις πότε να τους υπερβαίνεις". Αυτό απλώς προϋποθέτει ότι τους γνωρίζεις καλά.... Άλλωστε μαζί με την τήρηση των κανόνων συντρέχει και η ερμηνεία τους. Αυτή είναι που δίνει πνοή στο γράμμα του Νόμου, είτε αυτός είναι εκκλησιαστικός, είτε πολιτειακός. Άραγε τι αξία θα είχαν οι Νόμοι, οι Κανόνες και οι Εντολές, αν απλώς επιβάλλονταν ως άκαμπτα γράμματα; Το μέτρο της ερμηνείας τους υπήρξε πάντα πέραν του γράμματος, ακόμα και από τον ίδιο τον Χριστό, αλλά και μετέπειτα τους Εκκληστιαστικούς Πατέρες που ερμήνευσαν τους Ιερούς Κανόνες, ανά εποχές. 

Δυστυχώς, η σύγχρονη πραγματικότητα δείχνει ότι ο ζηλωτισμός και ο δογματισμός δεν έχουν εκλείψει. Πρόσφατα ιδρύσαμε ένα σωματείο με την ονομασία "Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ψαλτριών". Η έμπνευση ήταν να γνωριστούμε όλες οι γυναίκες που αγαπάμε, ψάλλουμε και μαθαίνουμε τη βυζαντινή μουσική. Το παράδοξο ήταν το εξής: Εξ αρχής ανακοινώσαμε ότι ο σκοπός ίδρυσης αυτού του συλλόγου είναι καθαρά πολιτιστικός και δεν έχουμε κανένα στόχο να διεκδικήσουμε επισημοποίηση της θέσης μας στο ψαλτήρι ή την δυνατότητα επίσημου διορισμού μας. Ωστόσο τα μηνύματα από μερίδα ιεροψαλτών που λάβαμε ξεκινούσαν από το δεδομένο ότι συνενωθήκαμε προς κάποια "διεκδίκηση" ή ότι δημιουργήσαμε ένα σύλλογο φεμινιστικού τύπου... Σημειολογικά και μόνο, νομίζω ότι κάποιος μπορεί να βγάλει προφανή συμπεράσματα από αυτήν την αντίδραση. 

Η πραγματικότητα πάντως εδώ και πολλά χρόνια είναι άλλη. Προσωπικά ξεκίνησα να ψάλλω στο ψαλτήρι από τα 9 μου χρόνια, μετά από προτροπή ενός σύγχρονου Αγίου, που είχα την ευκαιρία να γνωρίζω από την παιδική μου ηλικία, του Οσίου Πορφυρίου του καυσοκαλυβήτου. Στη συνέχεια, περνώντας από διάφορους ναούς, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω Ιερείς αλλά και Ιεράρχες, οι οποίοι με χαρά δέχονταν την παρουσία μου στο αναλόγιο. Το ίδιο και πολλούς ιεροψάλτες, με την ίδια γενναιοδωρία και καλή διάθεση. Με παρόμοιο τρόπο, γνωρίζω πολλές ακόμα ψάλτριες οι οποίες βρίσκονται έως σήμερα σε αναλόγια εκκλησιών, όχι απλώς ως βοηθητικά πρόσωπα, αλλά στον ρόλο του πρωτοψάλτη. Μία παράδοση έχει ήδη αρχίσει να δημιουργείται... Κατά τον ίδιο τρόπο που μία παράδοση και ένας ιερός κανόνας -αυτός της χειροθεσίας για τους ψάλτες και γενικώς για τον λεγόμενο κατώτερο κλήρο- έχει αρχίσει στην πράξη να φθίνει. 

Ωστόσο, για εμάς τουλάχιστον τις ενεργές σήμερα ψάλτριες, η αρχή μας συνοψίζεται στο εξής: Οπου μας δέχονται, εχει καλώς. Οπου δεν μας δέχονται, δεν υπαρχει πρόβλημα. Όσες εχουμε επαφη με το ψαλτηρι, χρόνια τώρα με αυτόν τον τροπο κινούμαστε. Με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ψαλτριών, στον οποίο δεχόμαστε ελεύθερα ασφαλώς τους άντρες -ενώ σημειωτέον το Δ.Σ. του αποτελείται και από άνδρες- σκοπός μας είναι μόνο η μεταξύ μας γνωριμία και ο από κοινού προβληματισμός μας, μέσω συνεδρίων, ημερίδων ή άλλων επιμορφωτικών και καλλιτεχνικών διοργανώσεων, για τα θέματα που μας απασχολούν αλλά και μας ενδιαφέρουν γύρω από την Τέχνη της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής. 

Νεκταρία Καραντζή

(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, τεύχος Απριλίου - Ιουνίου 2014)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗ ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
 

Κυπροσυλλαβίζοντας τους Άγιους Σαράντα χρόνους

Του Γιάννη Β. Κωβαίου

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΦΡΕΑΡ" τχ. 8

 

Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες,

τον μπάτσον τζιαι τον κλώτσον τους,

εμείς τζαμαί: ελιές τζιαι τερατσιές

πάνω στον ρότσον τους

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

[…] Το «ΦΡΕΑΡ» εν τη αδυναμία του να ανοίξει τον αυθεντικό «Φάκελο της Κύπρου», ανοίγει το στόμιό του προσδοκώντας να δροσίσει έστω –με λόγο κυπριώτικο ή της κοινής νεοελληνικής– όσες συνειδήσεις Κυπρίων, Ελλαδιτών ή άλλων επιμένουν να αισθάνονται τον καύσωνα της παρατεταμένης σκλαβιάς αλλά συνάμα και της ανατριχιαστικής απραξίας των μηχανισμών του Διεθνούς Δικαίου.

Ο Μόντης στους εμβληματικούς στίχους του επιμένει να αντιτάσσει την αειφορία της αδούλωτης ψυχής πάνω στις κακοτράχαλες πέτρες της διεθνούς (ή και εντόπιας;) αναλγησίας. Στο ίδιο «μήκος κύματος» ο Κώστας Π. Μιχαηλίδης (Σήματα) εκπέμπει παρήγορο μήνυμα: Αυτόν τον δρόμο τον έχουν κλείσει […] Οι ελιές όμως/ που ρίζωσαν μαζί με τον κύκλο του ήλιου/ ξέρουν να περιμένουν. Αλλά και η Κλαίρη Αγγελίδου (Σαλαμίνιες Αύρες) δεν πτοείται και παραγγέλλει: Τη Σαλαμίνα μην την κλαις/ θα γεννηθεί και πάλι./ ο Τεύκρος και ο Αίαντας/ στο θέατρο/ θε να γιορτάσουν νίκες/ κισσοστεφάνωτοι,/ χορεύοντας τον/ πυρρίχιο χορό/ και θ’ ακουστούν Παιάνες./ Τη Σαλαμίνα μην την κλαίς/ Τραγούδησε την ομορφιά της.

Άλλοι καταγγέλλουν το «ξεπούλημα»: Ο Μιχάλης Πασιαρδής (Είμαστε Έλληνες) αναφωνεί με παρρησία, κράμα θυμού και υπερηφάνειας: Δεν είν’ η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε/ το’ χετε ξανακάνει χρόνια πριν σ’ άλλους αιώνες,/ όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες [...] Είμαστε Έλληνες. Δεν καρτερούμε τίποτα/ απ’ την Αθήνα τίποτα. Και ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης (Ύστερη Εποχή του Χαλκού) –με υποδόριο σαρκασμό– υπενθυμίζει από πόσο μακριά στους αιώνες η Κύπρος (η πάλαι ποτέ Αλάσια) απευθύνει αλλεπάλληλες αλλά μάταιες εκκλήσεις για την προστασία της από τα μύρια αρπακτικά: Θ’ ακούσατε θαρρώ και για το ρήγα/ Της Αλασίας που κυπροσυλλάβισε/ Στον «αδερφό» του Φαραώ: «Καϊρέττιν!/ Αντέχω τζι εν αντέχω τρεις μηνάες./ Σαρατζηνοί εσκουλλίσαν την αγίαν/ Νήσον της Τζύπρου τάνα τζι εσού νάκκον». Ο δε Κυριάκος Πλησής (Να μνημονεύονται), αφού παραθέτει ονόματα χωριών και μοναστηριών στα κατεχόμενα, καταλήγει: Να μνημονεύονται/ προς δόξαν και υπερηφάνειαν/ των ενδόξων και πεπολιτισμένων γειτόνων μας/ και των ευγενών τέκνων της Εσπερίας/ καθώς και των γενναίων τέκνων/ του αγάλματος της Ελευθερίας.[…]

 

* Ο πίνακας είναι του Γιώργου Π. Γεωργίου, από την έκθεση Η Κύπρος στους δρόμους της ελληνικής οικουμενικότητας * Η σκηνή από παράσταση για τη Μικρασία σχολείων της Βόρειας Αττικής

Κυκλοφορεί το 7ο ΦΡΕΑΡ

ΦΡΕΑΡ

{ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ}

ΤΕΥΧΟΣ 7 (ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2014), ΤΙΜΗ 8 €

Στο 7^ο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ θα βρείτε: Αποκλειστικές συνεντεύξεις του Πολωνού Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές και του Γάλλου στοχαστή Ζακ Ρανσιέρ, Κυριάκο Χαραλαμπίδη, χορικά από την Αντιγόνη του Σοφοκλή στη νέα μετάφραση του Μαρωνίτη, Τάσο Πορφύρη, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Αναστάση Βιστωνίτη, Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα, Γιώργο Χ. Θεοχάρη, Άγγελο Καλογερόπουλο, Γιάννη Λειβαδά, Χεσούς Χιμένεθ Ντομίνγκεθ (ποίημα αδημοσίευτο στα ισπανικά), Λουί Αραγκόν, Γιώργο Χ. Στεργιόπουλο, Σιλβίνα Οκάμπο κ.ά. 

Δημοσιεύεται επίσης ολόκληρη η ενότητα ποιημάτων του Αλεξάντρ Μπλοκ «Ο μενεξές της νύχτας» σε μετάφραση Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη. Για την «Πολιτική θεολογία στα όρια της νεωτερικότητας» γράφει ο Χουάν Χοσέ Σάντσεθ Μπερνάλ. Προσέξτε ακόμα το διήγημα της πρωτοεμφανιζόμενης Υβόννης Παπαμερκουρίου, θα έχει δρόμο μπροστά της.

Αυτά και πολλά άλλα χορταστικά (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Γιώργος Κεντρωτής, Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Θανάσης Θ. Νιάρχος, Βασίλης Παπαθεοδώρου, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Παπακώστας, Κώστας Ανδρουλιδάκης, Αλέξης Ζήρας κ.ά.) στο τεύχος 7 του περιοδικού Φρέαρ που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία! Το τεύχος κοσμούν σχέδια του Δημήτρη Αναστασίου, για το έργο του οποίου γράφει ο Νίκος Αλ. Μηλιώνης.

 Αναλυτικά τα περιεχόμενα έχουν ως εξής:

 Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι

«ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΕΡΗΜΩΣΗΣ» - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΣΤΟΥΣ ΑΛΙ ΚΑΛΝΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΓΓΕΛΗ

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ)

 

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ;

 

Σοφοκλής

ΔΥΟ ΧΟΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

(ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δ.Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ)

 

Ζακ Ρανσιέρ

«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΚΛΗΡΗ

 

Χουάν Χοσέ Σάντσεθ Μπερνάλ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ)

 

Τάσος Πορφύρης

ΕΡΩΤΙΚΑ

 

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΑΣΕΛΑ

 

Αναστάσης Βιστωνίτης

Ο ΚΑΦΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

 

Αλεξάντρ Μπλόκ

Ο ΜΕΝΕΞΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ – ΟΝΕΙΡΟ

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Β. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ)

 

Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας

ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

 

Γιώργος Χ. Θεοχάρης

ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΕΝΟ ΘΑΛΠΟΣ

 

Άγγελος Καλογερόπουλος

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Γιάννης Λειβαδάς

ΤΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΒΑΚΑ

 

Υβόννη Παπαμερκουρίου

Η ΚΟΥΚΛΑ

 

Χεσούς Χιμένεθ Ντομίνγκεθ

ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ)

 

Λουί Αραγκόν

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΛΕΝΗ ΚΟΛΛΙΑ)

 

Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος

ΔΥΟ ΠΕΖΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Σιλβίνα Οκάμπο

ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ε.Β. ΙΝΤΖΕΣ)

 

{ΑΒΥΘΟΜΕΤΡΗΤΟΙ ΚΑΙΡΟΙ}

Μαριάνος Δ. Καράσης: Η ΝΕΑ ΑΤΛΑΝΤΙΣ ΤΟΥ ΦΡ. ΒΑΚΩΝΑ, Β΄, Σταύρος Ζουμπουλάκης: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, Γιάννης Β. Κωβαίος: ΕΚΟΥΣΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, Χρίστος Δάλκος: ΚΑΤΑ ΣΩΣΣΥΡ, ΙΙ, Γιώργος Κεντρωτής: ΜΙΚΡΑ ΣΟΛΩΜΙΚΑ, ΙΙ, Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος: ΔΡΟΣΟΣ ΕΝ ΚΑΜΙΝῼ, Θανάσης Θ. Νιάρχος: ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης: ΛΑΪΚΗ ΕΛΙΤ Ή ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, Βασίλης Παπαθεοδώρου: ΚΡΙΣΗ... ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ; Κώστας Μελάς: Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΕΓΓΥΤΗΤΑ, Κώστας Βραχνός: ΥΠΕΡ ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ Ή ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΑΚΡΥΕΙΝ, Γιώργος Μητρούλιας: ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΜΙΚΡΕΣ (ΑΣΤΙΚΕΣ) ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ, Κωνσταντίνος Λερούνης: ΠΟΣΕΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ; ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΑΡΟΜΑΡΤΟΥΝΤΑ, Νατάσα Κεσμέτη: ΤΑ ΟΣΤΡΑΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ.

 

{ΕΠΙ ΥΔΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ}

Αχιλλέας Παπακώστας: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ «ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, Ηλίας Κεφάλας: ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ, ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ, Νάσος Βαγενάς: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΑΜΠΟΥΣΗΣ, ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΓΕΛΑΔΑ, Γιάννης Παπακώστας: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΔΙΚΟΣ, Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΑΣ, Χρίστος Παπαγεωργίου: ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΝΙΚΗΤΑΣ ΔΕΛΤΑ, Τάσος Καραγιάννης: ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ, ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ, ΚΛΕΙΣΤΟΙ ΧΡΟΝΟΙ, ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΚΟΣΜΟΙ, Κώστας Ανδρουλιδάκης: ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ (ΕΠΙΜ.), Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ, Νίκος Αλ. Μηλιώνης: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Η ΑΛΛΗΛΟΠΕΡΙΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ Ή Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΑΙΝΙΓΜΑ, Έλενα Σταγκουράκη: ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ (ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ;), Άγγελος Καλογερόπουλος: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, Αχιλλέας Ντελλής: Ο ΛΟΓΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ, Αλέξης Ζήρας: ΣΥΜΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ, 1, Άννα Αφεντουλίδου: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΡΑΧΙΜΗ, Κλαίτη Σωτηριάδου: ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ. ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑ – ΕΙΚΟΣΙ ΒΙΒΛΙΑ, Άλκης Ροδόπουλος: ΤΩΝΗΣ ΓΙΟΥΛΗΣ.

Ο Αμφιάραος και ο Ωρωπός στα ιταλικά Γράμματα



Φιλοξενούμε άρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΤΟΤΟΜΗ από τον Ωρωπό, που παρουσιάζει τη ζωηρή παρουσία της περιοχής αλλά και του αρχαιολογικού χώρου του Αμφιαράειου σε επιστημονικό και εκπαιδευτικό υλικό της Ιταλίας.

Να υπενθυμίσουμε ότι η αρχαιότερη ονομασία της ευρύτερης περιοχής ήταν Γραία (πιθανόν από το Ταναγραία), εξού και η ονομασία Graeci (Γραικοί) όλων των Ελλήνων μέσω αποικίας των Ωρωπίων στο νησί Πιθηκούσες της μετέπειτα Ιταλίας. Αργότερα μετονομάστηκε σε Ωρωπό από το όνομα του ποταμού Ασωπού, σύμφωνα με τη θεωρία μου που έχω δημοσιεύσει από το 1978 σε εργασία μου για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ακολούθως στη "Φωνή του Ωρωπού".

http://viotikoskosmos.wikidot.com/totomi-oropos 

ΣΤΗ ΦΩΤΟ Η ΣΚΑΛΑ ΩΡΩΠΟΥ

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ "ΦΩΤΕΑ" ΣΤΟ "Δ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ"!

Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Κριτική Επιτροπή του Βραβείου Παναγιώτη Φωτέα για την τιμή που έγινε στο τελευταίο βιβλίο μου "ΣΕ Δ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ" και κατ' επέκταση σ' εμένα!
Ιδού η ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Δήμου Καλαμάτας, διοργανωτή του Διαγωνισμού:

Χθες, Τρίτη 29 Απριλίου 2014, συνεδρίασε στην Αθήνα η επιτροπή του βραβείου πολιτικο-κοινωνικού δοκιμίου εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα, σχετικά με την επιλογή του συγγραφέα ο οποίος θα βραβευθεί για έργο του, που έχει εκδοθεί από το Φεβρουάριο του 2013 έως τα τέλη Φεβρουαρίου 2014. Με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής, το βραβείο Φωτέα έτους 2014 απονέμεται στο Γιάννη Β. Κωβαίο, για το έργο του «Σε Δ΄ πρόσωπο», μια συλλογή δοκιμίων από τις εκδόσεις «Ευθύνη».
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΔΩ:
http://www.kalamata.gr/enimerosi/nea/3311-ston-gianni-kwvaio-to-vraveio-fwtea.html





Οι υποψηφιότητες για το βραβείο Φωτέα έτους 2014 ήταν οι εξής:

1. «Σε Δ΄ πρόσωπο», του Γιάννη Κωβαίου
2. «Για έναν φιλελεύθερο ανθρωπισμό», του Δ. Δαββέτα
3. «Επίκαιρα εσωτερικού και εξωτερικού», του Δ. Άναλι
4. «Μελετήματα – Στοχασμοί πάνω στην ωδή για τον συμπαίκτη», της Ε. Ζαχαροπούλου
5. «Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες στην Ανατολική Ευρώπη», της Κ. Τσέκου
6. «Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς», της Α. Φραγκουδάκη
7. «Επικίνδυνοι πολίτες», της Ν. Πανουργιά
8. «Η γερμανική ηγεμονία, ψευδαισθήσεις και πραγματικότητα», του Η. Θερμού
9. «1821 Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε», της Α. Κακούρη
10. «Η Δεύτερη Μεταπολίτευση στην Τουρκία Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Η άνοδος των μη προνομιούχων», του Χ. Τεάζη
11. «Μικρά μαθήματα για την ελληνική οικονομία – Ιδιομορφίες Ο δρόμος προς το μνημόνιο – Η ύβρις και η νέμεσις», του Κ. Μελά
12. «Ελλάδα αποικία χρέους Ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και Γερμανική Πρωτοκαθεδρία», του Ν. Κοτζιά
13. «Μετά τον Ερντογάν τι; Η ρεβάνς…», του Σ. Λυγερού
14. «Οι μηχανές της ιστορίας», του Αναστάση Βιστωνίτη
15. «Ξούθου και Μενάνδρου γωνία, Τέλος Εποχής», του Κ. Κρεμμύδα
16. «Ένα βήμα δημοκρατίας», του Απ. Καραγιάννη
17. «Η βία της ανεργίας», του Ν. Παναγιωτόπουλου
18. «Υφαίνοντας τον ιστό της Πηνελόπης», του Α. Μακρυδημήτρη.

ΕΔΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22808&subid=2&pubid=63957031
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
www.manifestomag.gr, Ακαδημίας & Μαυροκορδάτου 2, Αθήνα

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Εκ του Όρους ανάνηψις...

Επιστροφή από το ετήσιο προσκύνημα στην Αθωνική Πολιτεία. Με σταγόνες από γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν... Με σημεία ανανήψεως πνευματικής, ψυχικής και σωματικής έκδηλα... Ιδού κάποιες αιτίες:

Ο συνοδοιπόρος μου, αγαπητός φίλος και συγχωριανός Κωνσταντίνος Ροδόπουλος. 

Το Αιγαίο εκεί στα πόδια μας, από τη Σκήτη της Αγίας Άννης!

Η ακτινοβολία της αγιότητας.

Εδώ τα Τίμια Δώρα, προσφορά στη μονή Αγίου Παύλου της βασίλισσας Μάρως.

Η ακτινοβολία της ευλάβειας.

Εδώ εσπερινός στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία.

Η δρόσος της πνευματικότητας

 Η ομορφιά του μοναδικού οικοσυστήματος.

Η απρόσμενη συνάντηση με τον γέροντα Αντώνιο Ρωμαίο στον αρσανά της Γρηγορίου, που εξελίχθηκε σε συν-ζήτηση 3,5 ωρών!

Η αναμενόμενη επί έναν χρόνο φιλοξενία στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία από τον π. Φιλήμονα!

Και τόσα άλλα...