Του Γιάννη Β. Κωβαίου
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΦΡΕΑΡ" τχ. 8
Χρόνια
σκλαβκιές ατέλειωτες,
τον
μπάτσον τζιαι τον κλώτσον τους,
εμείς
τζαμαί: ελιές τζιαι τερατσιές
πάνω
στον ρότσον τους
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
[…] Το «ΦΡΕΑΡ» εν τη αδυναμία του να ανοίξει τον αυθεντικό
«Φάκελο της Κύπρου», ανοίγει το στόμιό του προσδοκώντας να δροσίσει έστω –με
λόγο κυπριώτικο ή της κοινής νεοελληνικής– όσες συνειδήσεις Κυπρίων, Ελλαδιτών
ή άλλων επιμένουν να αισθάνονται τον καύσωνα της παρατεταμένης σκλαβιάς αλλά
συνάμα και της ανατριχιαστικής απραξίας των μηχανισμών του Διεθνούς Δικαίου.
Ο Μόντης στους εμβληματικούς
στίχους του επιμένει να αντιτάσσει την αειφορία της αδούλωτης ψυχής πάνω στις
κακοτράχαλες πέτρες της διεθνούς (ή και εντόπιας;) αναλγησίας. Στο ίδιο «μήκος
κύματος» ο Κώστας Π. Μιχαηλίδης (Σήματα)
εκπέμπει παρήγορο μήνυμα: Αυτόν τον δρόμο
τον έχουν κλείσει […] Οι ελιές όμως/ που ρίζωσαν μαζί με τον κύκλο του ήλιου/
ξέρουν να περιμένουν. Αλλά και η Κλαίρη Αγγελίδου (Σαλαμίνιες Αύρες)
δεν πτοείται και παραγγέλλει: Τη
Σαλαμίνα μην την κλαις/ θα γεννηθεί και πάλι./ ο Τεύκρος και ο Αίαντας/ στο
θέατρο/ θε να γιορτάσουν νίκες/ κισσοστεφάνωτοι,/ χορεύοντας τον/ πυρρίχιο
χορό/ και θ’ ακουστούν Παιάνες./ Τη Σαλαμίνα μην την κλαίς/ Τραγούδησε την
ομορφιά της.
Άλλοι καταγγέλλουν το «ξεπούλημα»:
Ο Μιχάλης Πασιαρδής (Είμαστε Έλληνες)
αναφωνεί με παρρησία, κράμα θυμού και υπερηφάνειας: Δεν είν’ η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε/ το’ χετε ξανακάνει χρόνια
πριν σ’ άλλους αιώνες,/ όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες [...] Είμαστε
Έλληνες. Δεν καρτερούμε τίποτα/ απ’ την Αθήνα τίποτα. Και ο Κυριάκος
Χαραλαμπίδης (Ύστερη Εποχή του Χαλκού)
–με υποδόριο σαρκασμό– υπενθυμίζει από πόσο μακριά στους αιώνες η Κύπρος (η
πάλαι ποτέ Αλάσια) απευθύνει αλλεπάλληλες αλλά μάταιες εκκλήσεις για την
προστασία της από τα μύρια αρπακτικά: Θ’ ακούσατε θαρρώ και για το ρήγα/ Της
Αλασίας που κυπροσυλλάβισε/ Στον «αδερφό» του Φαραώ: «Καϊρέττιν!/ Αντέχω τζι εν
αντέχω τρεις μηνάες./ Σαρατζηνοί εσκουλλίσαν την αγίαν/ Νήσον της Τζύπρου τάνα
τζι εσού νάκκον». Ο δε Κυριάκος
Πλησής (Να μνημονεύονται), αφού παραθέτει ονόματα χωριών και μοναστηριών
στα κατεχόμενα, καταλήγει: Να μνημονεύονται/ προς δόξαν και υπερηφάνειαν/
των ενδόξων και πεπολιτισμένων γειτόνων μας/ και των ευγενών τέκνων της
Εσπερίας/ καθώς και των γενναίων τέκνων/ του αγάλματος της Ελευθερίας.[…]
* Ο πίνακας είναι του Γιώργου Π. Γεωργίου, από την έκθεση Η Κύπρος στους δρόμους της ελληνικής οικουμενικότητας * Η σκηνή από παράσταση για τη Μικρασία σχολείων της Βόρειας Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου