Οι "Τρεις Ιεράρχες" με το στόμα του Μακρυγιάννη!

Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες· τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρον, τα ’χαν πάρη κάτι στρατιώτες και εις τ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν. Άντεσε κ’ εγώ εκεί, πέρναγα· πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα· «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτήτε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι’ αυτά πολεμήσαμεν»!
*
Στην ανεπανάληπτη αυτή δήλωση-διαθήκη του Μακρυγιάννη (που το 1986 είχε δοθεί ως θέμα Έκθεσης στις Πανελλαδικές) ανακαλύπτω το αληθινό νόημα της εορτής των Τριών Ιεραρχών!
Γιατί ο "αστοιχείωτος" πολεμιστής, που μετά τα πεδία των μαχών έδωσε τον άλλο Αγώνα -με την αγραμματοσύνη του- και τον κέρδισε κι αυτόν μνημονευόμενος ακόμη και μες στη Σουηδική Ακαδημία από το Σεφέρη, υπήρξε και ο πιο θεοσεβούμενος οπλαρχηγός του '21. Κι όμως, είχε το μεγαλείο και τη σοφία να εξομολογείται ότι πολεμήσαμε για τα είδωλα των αρχαίων Ελλήνων! Θα ήταν λογικό να προσθέσει ένα "και" (και γι' αυτά πολεμήσαμε), αλλά ούτε αυτό δεν κάνει. Πολεμήσαμε τους Οθωμανούς για τον Πολιτισμό μας, τον πανάρχαιο, τον ομοούσιο και αδιαίρετο στους αιώνες! Είτε προ είτε μετά Χριστόν!
Άλλωστε, έχει θυμίσει και πόσα πρόσφεραν στην Ευρώπη "οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης (...) που κοπίαζαν (...) να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να'χη αρετή και φώτα".
Αυτό ακριβώς δεν πέτυχαν οι "τρεις μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος" και, κυρίως, ο Μέγας Βασίλειος; Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών και συνέγραψε το πόνημα "προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων".
*
Ο εορτασμός τονίζει την ενότητα του πνευματικού -και ως ένα βαθμό ηθικού- Πολιτισμού μας από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα. Και ουδείς δικαιούται να τεμαχίζει στα δύο την πορεία του Ελληνισμού!
Οι μεν φανατικοί της Αρχαιότητας (δωδεκαθεϊστές και λοιποί) διαγράφοντας τα 2000 χρόνια χριστιανικής-ορθόδοξης πορείας, αγώνων και πολυαίμακτων θυσιών.
Οι δε φανατικοί της Ορθοδοξίας (παλαιοημερολογίτες κυρίως) αποκηρύσσοντας ό,τι προϋπήρξε της σαρκώσεως του Κυρίου, σαν να γεννήθηκε και ο Θεός μαζί με τον Υιό Του, σαν να μην είναι άναρχος και προαιώνιος και να μη φώτιζε τους Ίωνες φιλοσόφους, ή τον Σωκράτη, ή τον Δημόκριτο και τους άλλους "γοναίγους όλης της ανθρωπότης"!
Όσοι επιμένουν να το κάνουν -και από τις δύο ακραίες παρατάξεις- είτε είναι απλώς ανεγκέφαλοι είτε κινούνται εκ του πονηρού! Και στις δύο περιπτώσεις "εγκληματούν" κατά του έθνους!
Αποδεικνύοντας τον Μακρυγιάννη φάρο φωτεινό!
[Πατήστε εδώ για το Απολυτίκιο]