21 Ιουλίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗ "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"

Ευχαριστώ τη φίλη Χαριτίνη Μαλισσόβα και την ιστορική "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" του Βόλου για το ενδιαφέρον τους!

http://e-thessalia.gr/giannis-koveos-i-plionotita-meson-ke-christon-apechi-apo-katheti-kourastiko-th/
* Η φωτογραφία είναι από την ανάβασή μου στη Σκήτη της Αγίας Άννης στον Άθω με τα 3000 σκαλοπάτια...

10 Ιουλίου 2015

Οι καμπάνες και οι αυταπάτες για την Πατρίδα...

Ποιος διανοείται τέτοιες ώρες να επιχαίρει;
Αλλά να θυμάται -με πολλή πίκρα- δεν έχει υποχρέωση;
Δύο μικρά αποσπάσματα από (αρκετά παρόμοιας διορατικότητας) δοκίμιά μου ήδη από το 1997 και το 1999:

(ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ) «ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ» ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ «ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΩΝ»

[…] Το πρώτο, το πιο δυνατό, «χειρόφρενο» της ευρωπαϊκής πορείας και ολοκλήρωσης: Η δυσανάλογη ανάπτυξη των χωρών, με δύο ή και με τρεις ταχύτητες, δεν προκαλεί μόνο αυτές καθεαυτές τις αυτονόητες συνέπειες των ανισοτήτων, των εξαρτήσεων, των συμπλεγμάτων ανωτερότητας και κατωτερότητας. Συγχρόνως ανοίγει και την όρεξη στους «λέοντες» να διεκδικούν τη μερίδα τους αλληλοσπαρασσόμενοι. Ο αλληλοσπαραγμός, όμως, των ισχυρών επιφέρει καίρια πλήγματα και στους ίδιους και στους ασθενέστερους και συνολικά στην κοινή προσπάθεια και μοίρα. […]
Το δεύτερο, εξάλλου, «χειρόφρενο» το τραβά, επί σειρά τώρα δεκαετιών, ο λεγόμενος αμερικανικός παράγοντας […]
Καταντούμε λοιπόν αποχαυνωμένοι, οπότε διασώζουμε τη δημοκρατία στις χώρες μας και στην ήπειρο, μόνο και μόνο επειδή παίζουμε άβουλοι παιχνίδια συμφερόντων, που άλλοι στήνουν […] Αν, πάλι, οι αντιστάσεις μας αποδειχτούν υγιείς και ισχυρές, μήπως εξοργίσουμε και πανικοβάλουμε επικίνδυνα τους υποψήφιους υπονομευτές της δημοκρατίας, που θα νιώσουν να τρέμει το έδαφος εμπρός στο φάσμα ενός νέου, και οπωσδήποτε τρομακτικότερου από εκείνο του 1929-30, οικονομικού «κραχ»;
(Από το περιοδικό «Κυπριακή Μαρτυρία», 1997, αφιέρωμα «Η πορεία της Ευρώπης»)
***
ΣΩΦΡΟΝΕΙΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΛΑΝΑΣΘΕ…

[…] Η παγκοσμιοποίηση θέλει ρεαλισμό, ανεκτικότητα, κινήσεις αργές και συνετές σαν της χελώνας του αισώπειου μύθου. Όχι άλματα αβασάνιστα στην ουτοπία, όχι τη ραστώνη της κομπορρημοσύνης και τον «τσαμπουκά» του θρυλικού ελληνικού δαιμόνιου. Γιατί αναπόφευκτα θα συνθλιβούμε κάτω από το πέλμα κάποιων κολοσσών. Όπως ακριβώς την παθαίνουν τα μυρμήγκια, που κυκλοφορούν απερίσκεπτα, την ώρα που εξέρχονται προβληματισμένοι οι σύνεδροι από την αίθουσα του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου με θέμα «Η προστασία του εντόμου μυρμήγκι στις αναπτυσσόμενες χώρες» […]
Ωστόσο, η αρετή της σωφροσύνης θα πρέπει να συνδυαστεί με εκείνη της υψηλοφροσύνης. Είναι άστοχο και άδικο να υποτεθεί πως η μία αναιρεί την άλλη. Απλώς η πρώτη προλαμβάνει από τους λεονταρισμούς και τις υπερφίαλες εκτιμήσεις, ενώ η δεύτερη παρορμά σε δράση θετική, σε γόνιμο πείσμα και άμιλλα των λαών […]
Αν φανταζόμαστε πως στον αυριανό κόσμο του αδυσώπητου ανταγωνισμού θα εξακολουθήσουν να ανοίγουν διάπλατα για εμάς τα Ταμεία Συνοχής ή τα Κοινωνικά Ταμεία χωρίς πολύ μόχθο από την πλευρά μας, χωρίς όραμα, σοβαρό σχεδιασμό και δυναμισμό, σύντομα θα ζητιανεύουμε στη διασταύρωση Ευρώπης, Αμερικής και Άπω Ανατολής […]
(Από το περιοδικό «Ευθύνη», Δεκέμβριος 1999, αφιέρωμα «Η παγκοσμιοποίηση και η μοίρα του Ελληνισμού»)