25 Ιανουαρίου 2012

Κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος της ΝΕΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος της "Νέας Ευθύνης"! Με ανέκδοτες επιστολές του Νικηφόρου Βρεττάκου προς τους Μιλλιέξ, δοκίμιο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, ποιήματα του Γιάννη Δάλλα κ.ά.     

Το 9ο τεύχος της Νέας Ευθύνης (Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου) ανοίγει με το δοκίμιο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου «Ο επίλογος της πληθωριστικής κοινωνίας» και ποιήματα του Γιάννη Δάλλα («Από το Άσμα Ασμάτων (Το εκπεσόν)». Ακολουθούν τρεις επιστολές του Νικηφόρου Βρεττάκου με αθησαύριστα ποιήματά του (τις παρουσιάζει η Γεωργία Κακούρου-Χρόνη) και εκτενές δοκίμιο του Ανδρέα Παστελλά για την «κυπριακή γενιά του 60». Το τεύχος αυτό περιλαμβάνει περισσότερη λογοτεχνική ύλη: ποιήματα της Αγγελικής Σιδηρά («Καύσωνας»), της Χλόης Κουτσουμπέλη («Ο άσπρος λαγός»), του Κώστα Λιννού («Ο αγκώνας στην κουπαστή»), της Ελένης Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου («Τρία ποιήματα»), του Πιερ Εμμανυέλ («Χαίρε μέρα γιορτινή», σε μετάφραση Βενιζέλου Χριστοφορίδη) και της Κλαίρης Ν. Αγγελίδου («Αφιέρωμα στους ήρωες του Μαρί»).Επίσης, δημοσιεύονται διηγήματα της Ζέτας Κουντούρη («Λίγο πριν βρέξει»), του Θανάση Ν. Παπαθανασίου («Της δικής μου προσφυγιάς»), του Ιωάννη Κ. Τσέγκου («Το ακάτιον του γιατρού»), του Δημήτρη Χρ. Μποσινάκη («Στο Ευρυγένειο»), της Ούρσουλας Φωσκόλου («Το φορτίο») και του Χουάν Χοσέ Μιγιάς («Ο άντρας που έβγαινε τις νύχτες», σε μετάφραση Βούλας Χρηστίδη). Στους «Προσανατολισμούς» θα βρείτε: δοκίμια και άρθρα των Μαριάνου Δ. Καράση («Θεωρίες δικαιοσύνης – Καππαδόκες πατέρες και νηπτική θεολογία»), Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα («Γόνιμες ρήξεις»), Κώστα Χατζηαντωνίου («Νέος ενιαυτός σε μια νέα πατρίδα»), Γιάννη Β. Κωβαίου («Ποιος νοιάζεται για τα ρωμαίικα του Πόντου;»). Κριτική βιβλίου γράφουν οι Ηλίας Κεφάλας, Χρίστος Παπαγεωργίου, Δ.Κ.Μ., Δημήτρης Ελευθεράκης, Μάρκος Α. Καρασαρίνης, για τα εικαστικά ο Νίκος Αλ. Μηλιώνης, κριτική θεάτρου η Έλενα Σταγκουράκη. Επίσης, δημοσιεύονται δοκίμια του Γιώργου Βαρθαλίτη, του Ισπανού οικονομολόγου Χουάν Βελάρδε για την ευρωπαϊκή κρίση (μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου), του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου, του Κώστα Βραχνού, της Βικτόρια Κάμπς (μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής), της Ειρήνης Καρβουνιάρη, του Κωνσταντίνου Βάσση, της Νατάσας Κεσμέτη, του π. Κωνσταντίνου Ν. Καλλιανού.
 Το τεύχος κοσμείται με σχέδια του Αχιλλέα Παπακώστα.
*
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΤΗΣ "ΝΕΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ"
Το Σάββατο 21-1-12 ο εκδότης του περιοδικού Γιώργος Γκέλμπεσης έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα παρουσία του δημάρχου της Αθήνας κ. Γιώργου Καμίνη, του επί 39 χρόνια εκδότη της "ΕΥΘΥΝΗΣ" κ. Κώστα Ε. Τσιρόπουλου (κάτω δεξιά), του διευθυντή σύνταξης της "ΝΕΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ" κ. Δημήτρη Αγγελή (κάτω αριστερά) και πολλών δεκάδων συνεργατών, συνδρομητών και φίλων.

22 Ιανουαρίου 2012

Φοιτητές τραγούδησαν για το "Χαμόγελο του Παιδιού"!

Είμαι ευτυχής που η αγαπημένη μου μαθήτρια και... ακριβή φίλη, η Ακριβή, με κάλεσε στη σχολή της και έζησα τη βραδιά συναυλίας που οργάνωσε με μερικούς συμφοιτητές της για έναν σκοπό ιερό! Με την εκδήλωσή τους τα παιδιά της Νομικής Αθηνών την Παρασκευή 20/1, χωρίς να εμπλέξουν παρατάξεις, συγκέντρωσαν χρήματα για το "Χαμόγελο του Παιδιού"!

 Η Ακριβή (αριστερά) και η Κωνσταντίνα προλογίζουν τη συναυλία




Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ στα παιδιά μας! Για τις ευαισθησίες τους και για το κέφι τους! Για την αυθεντικότητά τους!

17 Ιανουαρίου 2012

Όταν ηθοποιός σημαίνει ΦΩΣ!

ΠΡΟΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ, ΑΚΟΥΣΤΕ

Ο Πέτρος Μαμόνωφ, ο πρωταγωνιστής της ταινίας "Ostrov", μιλάει...

Το καλοκαίρι του 2006 ο Πέτρος Μαμόνωφ “κήρυξε” στο Σότσι στη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν αμέσως μετά την πρεμιέρα της ταινίας “Ostrov”. Αυτό το κείμενο αποδεικνύει ότι ο τεράστιος αυτός ηθοποιός και μουσικός, καταλαβαίνει πολύ καλά τι είναι πνευματική ζωή και ότι ο ρόλος του στο έργο μόνο τυχαίος δεν ήταν.

Ο Άγιος Φανούριος στη λίμνη Δόξα

  -“Πόσο διεστραμμένα είναι όλα σήμερα! Οι κριτικοί συζητούσαν πρόσφατα για την ταινία “Ostrov” του Pavel Lunghin και μιλούσαν για την Εκκλησία σαν να είναι κάτι μυθικό, σαν να είναι ο Ilya Murometz (σ.σ. πρόσωπο της παλαιάς ρωσικής παράδοσης)
  Πώς να ζήσεις εάν δεν πιστεύεις τίποτα; Τριγυρίζω συγχυσμένος δεξιά και αριστερά. Ενώ, όταν έχεις πίστη, όσο κουρασμένος και να είσαι, θα δώσεις τη θέση σου σε μια γριούλα στο λεωφορείο. Κι αυτό είναι χριστιανισμός. Τρέχεις να πλύνεις τα πιάτα, χωρίς να σου το ζητήσουν. Είναι αυτό μια χριστιανική πράξη; Είναι.
  Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο”. Κάνε υπομονή δύο λεπτά να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με το ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…», «ο άντρας πρέπει…» κ.τ.λ.

Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις. Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (σ.σ. συνηθισμένο στη Ρωσία). Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος; Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πώς είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.
Όσα είναι ευάρεστα στο Θεό τα απορρίπτουμε.
  Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον”. Ο πλούσιος παίρνει από τον φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.
  Έχουμε μια στρεβλή αντίληψη για τον χριστιανισμό. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Πόσο αίμα μπορείς να δώσεις στον άλλο; Είναι γραμμένο: “όσα κάνεις για τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σ' Εμένα το κάνεις”.
  Να μπορείς να καθήσεις όσο πιο πολύ μπορείς στο προσκέφαλο της μάνας του, που υποφέρει από τα χρόνια και τις αρρώστιες. Να πού και πώς πρέπει να πεθαίνουμε κάθε μέρα!
  Όπως τα παιδιά που έστειλαν στην Τσετσενία. Ένας κρετίνος πετάει μια χειροβομβίδα και ένας αντισυνταγματάρχης έπεσε πάνω της. Δε δίστασε και σκοτώθηκε. Έσωσε οχτώ άτομα. Ήταν κομμουνιστής. Αβάπτιστος. Σκέφτηκε όμως χριστιανικά.
  Γιατί τι σου χρησιμεύει να πηγαίνεις στην εκκλησία και η καρδιά σου να είναι άδεια; Χωρίς μια χριστιανική πράξη. Μπορείς εσύ να επισκεφτείς όλα τα Άγια Όρη και να προσκυνήσεις όλα τα λείψανα. Τσάμπα. Βλέπεις ένα φτωχό, κακομοίρη και σκέφτεσαι “θα είναι από εκείνους τους απατεώνες που δείχνει η τηλεόραση”. – “Δώσε του 50 καπίκια. Δε θα φτωχύνεις”. Η αληθινή μαφία είναι αυτοί οι πέντε-έξι που χειραγωγούν τα πλήθη από την τηλεόραση….
  Δε διακόπτω τους άλλους όταν μιλούν. Οι Άγιοι Πατέρες μάς μαθαίνουν να στεκόμαστε μπροστά στους άλλους σαν να είμαστε μπροστά σε μια παλιά εικόνα. Τι σημαίνει να μην κρίνεις; Να μη βγάζεις καταδικαστικές αποφάσεις. Γνώμη είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε. Ο Χριστός προσπάθησε να κάνει κάποιες διευκρινήσεις στους Φαρισαίους, ενώ ο θυμός του ήταν δίκαιος. Έχεις δίκιο όταν θυμώνεις με τον εαυτό σου επειδή π.χ. χτες βράδυ μέθυσες. Να μισείς την αμαρτία σου, τα πάθη σου, αυτά που σε βασανίζουν και δε βρίσκεις γιατρικό. Μόνο αν μισήσεις την αμαρτία βαθιά θα γευτείς το άρωμα της νίκης. Αν και μεγάλος, κάθε μέρα προσπαθώ να μαθαίνω. Να, πηγαίνω συχνά με το λεωφορείο μέχρι τη Μόσχα. Δύο ώρες χωρίς στάση. Μπροστά μου κάθονταν δύο νεαροί, μεθυσμένοι. Έβριζαν, μιλούσαν πάρα πολύ άσχημα. Έτρεμα και μόνο στην σκέψη ότι πρέπει να τους υποστώ για δύο ώρες. Μετά όμως σκέφτηκα. Για να δούμε. Ποιοι είναι αυτοί οι νεαροί; Μεγάλωσαν σε χωριό. Τι είδαν εκεί; Τον πατέρα μεθυσμένο, τη μάνα να τους δίνει σφαλιάρες, βρισιές. Η τηλεόραση συνεχώς ανοιχτή. Αυτή είναι η νέα γενιά. Τι να τους ζητήσεις. Εγώ προσωπικά τούς έμαθα κάτι; Πέρασα το κατώφλι του σπιτιού τους; Τους διάβασα κάποιο βιβλίο; Βγαίνω από το λαβύρινθο των σκέψεών μου και διαπιστώνω ότι φθάσαμε...
  Όλα είναι στα χέρια μας: το πώς ακούμε, το αν τα μάτια μας είναι καθαρά, το εάν τα αυτιά μας είναι κλεισμένα, το εάν η ψυχή μας είναι ξεκλειδωμένη, το αν η συνείδησή μας είναι καθαρή. Με αυτά τα πράγματα πρέπει να ασχοληθούμε. Οι άγιοι μας μαθαίνουν: σώσου και είναι αρκετό για μια ζωή. Τρόπος δράσης; Φτιάξε τον εαυτό σου. Ένα χιλιοστόμετρο. Αλλά αυτό το χιλιοστόμετρο θα φέρει πιο πολύ φως. Εάν μείνουμε όμως μόνο σε διαπιστώσεις… τίποτα δε θ’ αλλάξει. Μόνο το κακό, από το οποίο έχουμε αρκετό, θα πολλαπλασιαστεί. Να ελαττώσουμε την κακία. Αυτό προσπαθήσαμε και με την ταπεινή ταινία μας το “Ostrov”.
  Ίσως κάποιοι κριτικοί έχουν δίκιο. Ίσως υπάρχει πολύ “φλυαρία” στις κινήσεις. Προσπάθησα να τις εξηγήσω. Βρισκόμασταν σε μια περίεργη κατάσταση, μια αδυναμία από την οποία προσπαθήσαμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις να βγούμε. Όπως τα παιδιά, δεν προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, αλλά να συγκρατήσουμε τι συμβαίνει με τον άνθρωπο που αρχίζει να πιστεύει και προσπαθεί να γνωρίσει τον Θεό, όπως ήταν ο ήρωάς μου…..
Ευθύμη Βαρλάμη, Άγιο Όρος
  Επειδή ξεχνάμε ότι η αμαρτία είναι έλλειψη φωτός. Εμείς της δίνουμε μορφή, την κάνουμε χειροπιαστή... Με τους ερεθισμούς μας. Με την έλλειψη σεβασμού στον άλλο… Τι είναι παράδεισος και τι είναι κόλαση; Οι Πατέρες μάς μαθαίνουν ότι παντού υπάρχει ένας ωκεανός θεϊκής αγάπης. Όσους λαθεύουν τους τιμωρεί με το μαστίγιο της αγάπης. Σκεφτείτε – έναν ωκεανό αγάπης, όπου όλος ο κόσμος αγαπιέται. Αυτό μας λείπει σ’ αυτή τη ζωή, η αγάπη. Να λοιπόν η κόλαση, η έλλειψη αγάπης. Και αν το σκοτάδι είναι έλλειψη φωτός, η σκοτεινή ψυχή, όταν βγαίνει στο φως, λιώνει (….)
  Το μόνο που θέλω είναι να μεταδώσω κάτι από την προσωπική μου εμπειρία. Είμαι σαν όλους τους άλλους – αδύνατος. Αλλά αισθάνθηκα μια ανάγκη. Αισθάνομαι την Αλήθεια σαν κάτι το επείγον, σαν έναν κόμπο στο λαιμό. Μια από τις ονομασίες του Χριστού είναι ο Ήλιος της Αλήθειας. Προς αυτόν τον ήλιο κατευθύνομαι μ’ όλες μου τις πενιχρές δυνάμεις.
  Διαβάζω: «Δε ζούμε ποτέ τη στιγμή. Ακόμη και τότε που καθόμαστε στο τραπέζι, οι σκέψεις μας πετάνε, πότε στα αγγουράκια, πότε στο κβας, πότε στη σούπα. Δοκιμάστε έστω ανά λεπτό την ημέρα, όταν δεν έχετε κάτι να κάνετε, να συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας, για να ζήσετε το τώρα. Σ’ εκείνο ακριβώς το λεπτό. Είναι πολύ δύσκολο. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας θα είναι να αισθανθείτε την παρουσία του Θεού».
  Αισθάνομαι ηθοποιός; Εγώ είμαι ο Μαμόνωφ Πέτρος Νικολάεβιτς. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ. Δίνω κάθε στιγμή όλες μου τις δυνάμεις. Όταν μετά από πέντε χρόνια θα κοιτάξω πίσω και θα πω «πώς μπόρεσες να παίξεις τόσο χάλια;», θα έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, επειδή εκείνη τη στιγμή έκανα ό,τι μπορούσα.
  Έτσι ήταν και με την ταινία “Ostrov”. Πέτυχε έτσι; Θα εντυπωσιάσει. Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Όταν ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ επί πώλου όνου, τον έραναν με λουλούδια και τον υποδέχθηκαν με επευφημίες. Το ζωάκι πίστευε ότι σ’ αυτό απευθύνονται όλα αυτά. Έτσι είμαστε και εμείς, σαν τον όνο που έφερε τον Χριστό. Εγώ έχω πολλά ταλέντα, αλλά τα έχω με την αξία μου; Ένα γενναιόδωρο χέρι τα έσπειρε… Ζω μ’ αυτά. Προσπαθώ να μην τα διαψεύσω, να μην τα προδώσω. Δεν έχω οργασμούς με το “εγώ” μου. Καταλαβαίνω ότι εγώ, ο Πέτρος Μαμόνωφ δεν έκανα κάτι με την αξία μου. Έχω με τι να περηφανευτώ; Σ’ όσους ο Θεός δίνει, τους το ζητάει. Πρέπει να ζήσουμε όσο πιο καθαρά μπορούμε. Όλα είναι τόσο εύθραυστα, απροστάτευτα…
    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: http://www.proskynitis.blogspot.com/
***
Και για να κλείσετε πάλι μελωδικά,

5 Ιανουαρίου 2012

Τότε, ἡ ἁλμυρὰ τῆς ἀπιστίας θάλασσα ἔφυγε...


 ΛΗΜΝΟΣ, Μύρινα

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα· καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
ΥΠΑΚΟΗ
Ὅτε τῇ ἐπιφανείᾳ σου ἐφώτισας τὰ σύμπαντα, τότε ἡ ἁλμυρὰ τῆς ἀπιστίας θάλασσα ἔφυγε, καὶ Ἰορδάνης κάτω ῥέων ἐστράφη, πρὸς οὐρανὸν ἀνυψῶν ἡμᾶς. Ἀλλὰ τῷ ὕψει τῶν θείων ἐντολῶν σου, συντήρησον Χριστὲ ὁ Θεός, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς.
ΚΟΝΤΑΚΙΟ
Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ, καὶ τὸ φῶς σου Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντάς σε. Ἦλθες ἐφάνης τὸ φῶς τὸ ἀπρόσιτον.