21 Ιουλίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗ "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"

Ευχαριστώ τη φίλη Χαριτίνη Μαλισσόβα και την ιστορική "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" του Βόλου για το ενδιαφέρον τους!

http://e-thessalia.gr/giannis-koveos-i-plionotita-meson-ke-christon-apechi-apo-katheti-kourastiko-th/
* Η φωτογραφία είναι από την ανάβασή μου στη Σκήτη της Αγίας Άννης στον Άθω με τα 3000 σκαλοπάτια...

10 Ιουλίου 2015

Οι καμπάνες και οι αυταπάτες για την Πατρίδα...

Ποιος διανοείται τέτοιες ώρες να επιχαίρει;
Αλλά να θυμάται -με πολλή πίκρα- δεν έχει υποχρέωση;
Δύο μικρά αποσπάσματα από (αρκετά παρόμοιας διορατικότητας) δοκίμιά μου ήδη από το 1997 και το 1999:

(ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ) «ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ» ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ «ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΩΝ»

[…] Το πρώτο, το πιο δυνατό, «χειρόφρενο» της ευρωπαϊκής πορείας και ολοκλήρωσης: Η δυσανάλογη ανάπτυξη των χωρών, με δύο ή και με τρεις ταχύτητες, δεν προκαλεί μόνο αυτές καθεαυτές τις αυτονόητες συνέπειες των ανισοτήτων, των εξαρτήσεων, των συμπλεγμάτων ανωτερότητας και κατωτερότητας. Συγχρόνως ανοίγει και την όρεξη στους «λέοντες» να διεκδικούν τη μερίδα τους αλληλοσπαρασσόμενοι. Ο αλληλοσπαραγμός, όμως, των ισχυρών επιφέρει καίρια πλήγματα και στους ίδιους και στους ασθενέστερους και συνολικά στην κοινή προσπάθεια και μοίρα. […]
Το δεύτερο, εξάλλου, «χειρόφρενο» το τραβά, επί σειρά τώρα δεκαετιών, ο λεγόμενος αμερικανικός παράγοντας […]
Καταντούμε λοιπόν αποχαυνωμένοι, οπότε διασώζουμε τη δημοκρατία στις χώρες μας και στην ήπειρο, μόνο και μόνο επειδή παίζουμε άβουλοι παιχνίδια συμφερόντων, που άλλοι στήνουν […] Αν, πάλι, οι αντιστάσεις μας αποδειχτούν υγιείς και ισχυρές, μήπως εξοργίσουμε και πανικοβάλουμε επικίνδυνα τους υποψήφιους υπονομευτές της δημοκρατίας, που θα νιώσουν να τρέμει το έδαφος εμπρός στο φάσμα ενός νέου, και οπωσδήποτε τρομακτικότερου από εκείνο του 1929-30, οικονομικού «κραχ»;
(Από το περιοδικό «Κυπριακή Μαρτυρία», 1997, αφιέρωμα «Η πορεία της Ευρώπης»)
***
ΣΩΦΡΟΝΕΙΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΛΑΝΑΣΘΕ…

[…] Η παγκοσμιοποίηση θέλει ρεαλισμό, ανεκτικότητα, κινήσεις αργές και συνετές σαν της χελώνας του αισώπειου μύθου. Όχι άλματα αβασάνιστα στην ουτοπία, όχι τη ραστώνη της κομπορρημοσύνης και τον «τσαμπουκά» του θρυλικού ελληνικού δαιμόνιου. Γιατί αναπόφευκτα θα συνθλιβούμε κάτω από το πέλμα κάποιων κολοσσών. Όπως ακριβώς την παθαίνουν τα μυρμήγκια, που κυκλοφορούν απερίσκεπτα, την ώρα που εξέρχονται προβληματισμένοι οι σύνεδροι από την αίθουσα του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου με θέμα «Η προστασία του εντόμου μυρμήγκι στις αναπτυσσόμενες χώρες» […]
Ωστόσο, η αρετή της σωφροσύνης θα πρέπει να συνδυαστεί με εκείνη της υψηλοφροσύνης. Είναι άστοχο και άδικο να υποτεθεί πως η μία αναιρεί την άλλη. Απλώς η πρώτη προλαμβάνει από τους λεονταρισμούς και τις υπερφίαλες εκτιμήσεις, ενώ η δεύτερη παρορμά σε δράση θετική, σε γόνιμο πείσμα και άμιλλα των λαών […]
Αν φανταζόμαστε πως στον αυριανό κόσμο του αδυσώπητου ανταγωνισμού θα εξακολουθήσουν να ανοίγουν διάπλατα για εμάς τα Ταμεία Συνοχής ή τα Κοινωνικά Ταμεία χωρίς πολύ μόχθο από την πλευρά μας, χωρίς όραμα, σοβαρό σχεδιασμό και δυναμισμό, σύντομα θα ζητιανεύουμε στη διασταύρωση Ευρώπης, Αμερικής και Άπω Ανατολής […]
(Από το περιοδικό «Ευθύνη», Δεκέμβριος 1999, αφιέρωμα «Η παγκοσμιοποίηση και η μοίρα του Ελληνισμού»)

26 Ιουνίου 2015

Και στον τόπο όπου γεννήθηκε το Παγκόσμιο Θέατρο!

Μία ακόμη παράσταση της τραγωδίας μου "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ" έδωσε η θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου με εξαιρετική επιτυχία!
Αυτή τη φορά, στις 25-6-15, σε υπαίθριο χώρο και συγκεκριμένα στον παλιό σταθμό του Διονύσου Αττικής στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Μικρά Διονύσια" του ομώνυμου Δήμου.



Ας σημειωθεί ότι ο σημερινός Διόνυσος αποτελούσε στην αρχαιότητα τον Δήμο Ικαρίας, γενέτειρα του Θέσπιδος, εμπνευστή της δραματικής τέχνης, που πρώτος "δίδαξε" τραγωδία στα Μεγάλα Διονύσια της Αθήνας το 534 π.Χ.
Τη σκηνοθετική και εν γένει επιμέλεια είχε η φιλόλογος Μαρία Ματοπούλου, την ενδυματολογική η Μαρία Δημητριάδη και τη διδασκαλία της όρχησης η Άννα Λάζου.
 

11 Μαΐου 2015

Κάθαρσις για τον "ΑΜΦΙΑΡΑΟ"!!!






Με ιδιαίτερη επιτυχία "διδάχτηκε" την Τετάρτη 6-5-15 στο Πνευματικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου του Δήμου Διονύσου Αττικής η τραγωδία μου "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ" από τη θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου.
Οφείλω θερμές ευχαριστίες σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος ως ηθοποιοί, υποβολείς ή στην τεχνική στήριξη. ...
- Στις εκλεκτές φίλες: τη συνάδελφο φιλόλογο Μαρία Ματοπούλου που είχε τη σκηνοθεσία και τη γενική επιμέλεια, την ενδυματολόγο Μαρία Δημητριάδη για τα κοστούμια και την "όψιν" συνολικά, την καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Άννα Λάζου για τη μουσική επένδυση και τη διδασκαλία της όρχησης.
- Στον Δήμο, τον Σύλλογο Γονέων και το κοινό που παρακολούθησε την παράσταση.

27 Απριλίου 2015

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ "ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ"


 
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δήμαρχος Διονύσου και το Γυμνάσιο Αγίου Στεφάνου
σας καλούν την Τετάρτη 6 Μαΐου 2015 στις 18.30
στο Πολιτιστικό Πνευματικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου
να παρακολουθήσετε τη θεατρική παράσταση της αρχαίας τραγωδίας
 "ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ"
του Γιάννη Β. Κωβαίου
που θα παρουσιάσει η διατμηματική ομάδα 40 μαθητών-τριών
του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου
στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος "ΙΚΑΡΙΟΝ"
με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο Μαρία Ματοπούλου

21 Απριλίου 2015

Ἡ Αὐτοκρατορία τῶν “Selfie”

Toῦ Γιάννη Β. Κωβαίου

Ἕνα «ἀστεῖο» πού κυκλοφορεῖ στό διαδίκτυο λέει: «Προσπαθῶ νά κάνω φίλους. Ἐπειδή ὅμως δέν ἔχω facebook ἤ twitter, βγαίνω στούς δρόμους καί φωνάζω τί μαγείρεψα, τί ἔφαγα, τί ἤπια, ποῦ ἤμουν, τί κάνω… Μέχρι στιγμῆς μέ “ἀκολουθοῦν” τρεῖς: δύο ἀστυνομικοί καί ἕνας ψυχίατρος». Ἔβαλα τή λέξη ἀστεῖο σέ εἰσαγωγικά, γιατί στήν πραγματικότητα ἀπηχεῖ μιά κατάσταση ἱλαροτραγική: Προσωπικότητες πού νιώθουν ἤ καί συνειδητοποιοῦν ὅτι ἀκυρώνο...νται σέ κάθε χῶρο δράσης τους καί σέ κάθε κοινωνικό ρόλο τους ἐπιζητοῦν δημόσια αὐτοεπιβεβαίωση στά λεγόμενα μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης. Καί ὁ μέν ὅρος «δικτύωση» τεχνικῶς εὐσταθεῖ, ὅμως τό «κοινωνική» τί μπορεῖ πιά νά σημαίνει; [...]
Ἡ «κοινωνικότητα» τοῦ σύγχρονου Δυτικοῦ Κόσμου δείχνει νά συμπυκνώνεται καί νά συμβολίζεται πλέον στήν κουλτούρα τῶν selfie φωτογραφιῶν, τίς ὁποῖες οἱ περισσότεροι σπεύδουν αὐτάρεσκα νά ἀνεβάσουν στό διαδίκτυο. Ἡ Αὐτοκρατορία ἤ καί ἡ Δυναστεία τῶν Selfie κυριαρχεῖ κατ’ ἐξοχήν στούς νέους καί στίς παρέες τους, χωρίς νά ἀφήνει βέβαια ἀσυγκίνητες, ὡς εἴθισται μέ τήν ἑκάστοτε «μόδα», καί τίς μεγαλύτερες ἡλικίες. Ἡ πλημμυρίδα τῶν αὐτοφωτογραφίσεων τά τελευταῖα χρόνια, ἐν μέσῳ μάλιστα πολλῶν ἄλλων ἀνάλογων συνηθειῶν μέ πρῶτο συνθετικό τό «αὐτο-», ὑποδεικνύει, ἄν ὄχι ἀποδεικνύει, τήν τάση ἐσωστρέφειας πού «πετυχαίνει» μέ σταθερά βήματα ὁ μηχανισμός διαβουκόλησής μας. Πρῶτα μᾶς μετατρέπει σέ μάζα καί ἔπειτα μᾶς ὁδηγεῖ ἄκοπα στόν ἑσμό τῶν ὑπηκόων τῆς Αὐτοκρατορίας. Μᾶς θέλει ἄτομα ἀπρόσωπα –εἰ δυνατόν στά ὅρια τοῦ αὐτισμοῦ. Μήπως, ἄραγε, ἐδῶ ἔγκειται καί ἡ μανία τῶν selfie, σάν ἄμυνα δηλαδή στή διαδικασία ἀποπροσωποποίησής μας; Μήπως, μέ ἄλλα λόγια, ὁ καθένας καί ἡ καθεμιά ἀγωνίζονται κατά τή συνταγή «ὁ καθείς καί τά ὅπλα του» νά ἀπαθανατίζουν ὅσο περισσότερες φορές μποροῦν τόν ἑαυτό τους σάν μιά κραυγή τοῦ τύπου «μέ ἀγνοεῖτε κι ὅμως, ὑ π ά ρ χ ω!»; [...]
Πάντως, δηλώνω κλείνοντας ὅτι, ἄν βρίσκομαι σέ ἕνα ἀξιοθέατο σκηνικό καί χρειαστεῖ νά φωτογραφηθῶ, γιά νά ἔχω μιά ἀνάμνηση, θά παρακαλέσω κάποιον περαστικό νά κάνει τή λήψη, ὅπως συνηθίζαμε μέχρι τώρα. Θά παρακαλέσω. Τό αὐτο-νόητο δηλαδή.
Καί, εὐτυχῶς, στό ἔντυπο περιοδικό δέν μπορεῖτε νά κάνετε… like!


(Αποσπάσματα δοκιμίου από το περιοδικό "ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", Λευκωσία 2015, που μόλις κυκλοφόρησε)

19 Απριλίου 2015

Τι είναι για μένα ειρήνη...

«Πινελιές» από τους στοχασμούς της τάξης μου*

Να ξέρει το παιδί τι είναι ειρήνη είναι ειρήνη… Γιατί η ζωή, η έμπνευση και η παιδεία είναι τα παιδιά της Ειρήνης (Λυδία Β.)
Η λέξη «ειρήνη» κατάγεται από το ρήμα εἴρω, που σημαίνει «ενώνω». Άρα είναι η ένωση λαών (Πάνος Β.)
Όταν κάνεις μια καλή πράξη, όπως να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου ή τη φύση, κάνεις ένα βήμα μπροστά για την ειρήνη (Μαριάννα Α.)
Ειρήνη είναι να μην κόψεις το λουλούδι από τη ρίζα του ή να μην πατήσεις το αθώο μυρμηγκάκι πουθα βρεθεί μπροστά σου (Σεσίλα Ζ.)
Ειρήνη είναι να διαμορφώνουμε το μέλλον μας όπως επιλέγουμε εμείς και όχι όπως απαιτεί η επιβίωση του είδους μας (Θανάσης Α.)
Όταν το βράδυ που κοιμόμαστε οι σκέψεις μας είναι γενικές και αόριστες, είναι ειρήνη (Αθηνά Ζ.)
Οι άνθρωποι, σε περιόδους αποχής απ’ τον πόλεμο, έχουν κέφι, διάθεση και προθυμία να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν, να σκεφτούν… (Ελευθερία Κ.)
«Στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ στον πόλεμο οι γονείς τα παιδιά τους». Ίσως αυτή η φράση του Ηρόδοτου θα μπορούσε να περιγράψει στο μέγιστο την ειρήνη (Γιώργος Ε.)
Η ειρήνη ή ο πόλεμος πολλές φορές είναι και στο μυαλό μας, αφού σκεφτόμαστε πράγματα, όπως τους φόβους μας και διάφορα άλλα που μας εγκλωβίζουν (Καλλιόπη Γ.)
Αν γυρίσουμε 40-50 χρόνια πίσω, οι άνθρωποι δεν είχαν κανένα αγαθό που μας δίνει η ειρήνη τώρα (Μάρκος Γ.)
Σε περίοδο ειρήνης, οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν καλύτερα τόσο το φυσικό τους περιβάλλον όσο και τον εσωτερικό τους κόσμο (Νίκος Α.)
Η ειρήνη για μένα είναι το νερό που κυλάει από τις βουνοκορφές σημαίνοντας το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης... (Ιωάννα Ε.)
Είναι η κατάσταση όπου ο γλύπτης αρχίζει να σκαλίζει το ακατέργαστο μάρμαρο, ο ζωγράφος να δημιουργεί στον κενό καμβά και ο ποιητής να αποτυπώνει τις πολύπλοκες ιδέες του στο χαρτί (Δημήτρης Α.)
Ο πόλεμος ξυπνάει κάποια ζωώδη ένστικτα, τα οποία καθησυχάζονται σε περίοδο ειρήνης και έτσι συμβιώνουν οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη (Κάλλια Π.)
Όλοι δεχόμαστε ότι ο πόλεμος φέρνει ολέθριες καταστροφές, όμως ποτέ δεν έχουμε κάτσει να σκεφτούμε τις καταστροφές που έχει φέρει και η «ειρήνη» των ημερών μας (Τζωρτζίνα Κ.)
Ειρήνη είναι να γυρνάω κάθε μέρα με τα πόδια απ’ το σχολείο και να αντικρίζω την ομορφιά της φύσης, να βλέπω χαρούμενα πρόσωπα (Κρύστα Α.)
Ειρήνη είναι το κάθε μικρό πράγμα στη ζωή μας που μας κάνει χαρούμενους. Ακόμη και η έκθεση που γράφω ειρήνη είναι για μένα, αφού μπορώ να στοχαστώ με ηρεμία (Νεφέλη Μ.)
Δεν ξέρω, τελικά, αν μπορώ να εκτιμήσω την αξία της Ειρήνης όσο πραγματικά αξίζει... (Άλκηστη Θ.)
* Στη Γ΄ Γυμνασίου. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας «Το ποτάμι» του Σαμαράκη... Το αφήσαμε να επενεργήσει για λίγα λεπτά… Χωρίς αναλύσεις και σχολιασμό… Και μετά δόθηκε ως θέμα –χωρίς πολύπλοκες διατυπώσεις και «επικοινωνιακό πλαίσιο»– το ερώτημα του τίτλου…
Η σταχυολόγηση δική μου.