23 Μαρτίου 2010

25 Μαρτίου (2010): Ελεήστε την... Κλεφτουριά!







Το αγόρι που βλέπετε να αποτίει φόρο τιμής στους ήρωές μας είναι ο Νικήτας. Ναι, αλλά από την... Ουκρανία! Είναι το πιο μικρό από τα εκατοντάδες αγόρια και κορίτσια -γνωστά ως "Αστεράκια της Χερσονήσου" - που διδάσκονται Ελληνικά στην Κριμαία, μαθαίνουν ελληνικούς χορούς αλλά και την Ιστορία μας και παίρνουν μέρος σε Πανουκρανικό Διαγωνισμό. Οι νικητές φιλοξενούνται στην Ελλάδα, όπου παρουσιάζουν όσα έχουν με αγάπη μάθει για εμάς! (Ευτυχώς, για τους προγόνους μας!). Τα "Αστεράκια" επισκέφθηκαν πρόπερσι το σχολείο μου (παραμονή της 25ης) και μας πλημμύρισαν Ελλάδα και δάκρυα!
Φέτος το ελληνικό κράτος κατήργησε τον επίσημο εορτασμό της Εθνικής Επετείου σε όλες τις πρεσβείες μας "για λόγους οικονομίας αλλά και συμβολικούς"! (Δε μας εξήγησαν, όμως, τους συμβολικούς...).
Ωστόσο, του περισσεύουν υπέρογκα ποσά, για να διαφημίζει από τα μέσα ευρείας δημοσιότητας τον... Έρανο που διεξάγει ο πρόεδρος της Βουλής -υπό την αιγίδα του προέδρου της Δημοκρατίας- για ελεημοσύνη προς την Οικονομία μας! Δηλαδή, του περισσεύουν για τη στήριξη των καναλαρχών και των εκδοτών... Μία Κλεφτουριά μπορούσαμε φέτος να τιμήσουμε και διαλέξαμε!!!
_________
Στις άλλες ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (Κάντε στην καθεμιά κλικ για μεγέθυνση): *Το Βαλτεσινίκο, θύλακας του Κολοκοτρώνη *Έκδοση του Πλάτωνα από τη Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς *Η Παναγία η Προυσιώτισσα, θύλακας του Καραϊσκάκη *Το σήμαντρο του Μεγάλου Σπηλαίου. Ας δίνουμε τουλάχιστον εμείς το "παρών". Γιατί από τον πολιτικό μας κόσμο: Νυν υπέρ πάντων ο απών!
*
"Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" του Γιάννη Μαρκόπουλου
*
"Μικρή Πατρίδα" με την Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου

21 Μαρτίου 2010

Να τη χαιρόμαστε!


ΠΟΙΗΣΗ

Ποιο πλατάνι δεν ξαποσταίνει
στον ήσκιο μου;
Ποιος ουρανός δεν γλαυκαίνει
απ' το φως μου;
Ποιος θνητός δεν θεούται
απ' τη χάρη μου;
Ποιος Θεός θ' αποκλήρωνε
εμένα;
*
21 Μαρτίου: Πολύχρονη, πολύτιμη και πολυαγαπημένη!
La Donna e Mobile

18 Μαρτίου 2010

Ας μιλήσουμε λίγο και για την "Αριστεία" στην Εκπαίδευση

Απονεμήθηκαν, λοιπόν, το περασμένο Σάββατο τα Βραβεία "Αριστείας και Καινοτομίας στην Εκπαίδευση", που θέσπισε από φέτος το Υπουργείο (Εθνικής) Παιδείας για εκπαιδευτικούς που απέσπασαν κάποια διάκριση σε διαγωνισμό για δράσεις στον Πολιτισμό, το Περιβάλλον και την Τεχνολογία.
Από τις 313 υποψηφιότητες επιλέχτηκαν 1οο και, πραγματικά, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια (με την αυθεντική έννοια της λέξης και όχι "μπράβο"...) στους άξιους αυτούς συναδέλφους καθώς και στο Υπουργείο, που πήρε μια τέτοια πρωτοβουλία.
Όμως, τα κριτήρια είναι αρκετά ρευστά και αυθαίρετα: π.χ. 1) διάκριση προσωπική και όχι σχολείου ή μαθητών (λες και ο δάσκαλος δρα σε υάλινο κώδωνα και όχι με ή για τους μαθητές του ή δρα μόνον εκτός σχολείου). Τότε διακρίνεται ως ιδιώτης, οπότε αρμόδια θα ήταν για τον έπαινό του είτε το Υπουργείο Πολιτισμού είτε το Υπουργείο Ανάπτυξης (Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας). 2) σε διαγωνισμό φορέα: Και, επειδή δεν υφίσταται «διαγωνισμός» φορέα για κάποιες πρωτοβουλίες, αυτές ακυρώνονται, δεν υπήρξαν ποτέ, δεν είναι αξιέπαινες; 3) κατά την τελευταία 5ετία: Οι παλιότεροι Δάσκαλοι στον Καιάδα, με τη λογική προφανώς ότι η όποια "καινοτομία" θα έχει σήμερα ξεπεραστεί προ πολλού, ενώ μια πολιτιστική παρέμβαση θα φαντάζει γραφική, με τον τωρινό σκουπιδο-Πολιτισμό που μας προωθούν media, Πολιτεία και λοιπές... λοιμοκρατικές δυνάμεις!
Βέβαια, εμείς οι εκπαιδευτικοί σχεδόν 50 σχολείων της Βόρειας Αττικής (όλων των βαθμίδων, δημόσιων και ιδιωτικών) καταφέραμε με εθελοντισμό κάτι μοναδικό στην Ελληνική Εκπαίδευση από το 1996 ως το 2006. Υλοποιήσαμε μια ιδέα μου, στην οποία είχα τα 10 αυτά χρόνια το γενικό συντονισμό, την κίνηση Ο.Δ.Ο.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Βόρειας Αττικής (δηλ. Οργανωτική Διασχολική Ομάδα Στήριξης Πολιτισμού), που συσπείρωσε χιλιάδες μαθητές μας, εκπαιδευτικούς και γονείς με τα 10 Χορωδιακά Φεστιβάλ, τους διαγωνισμούς Λογοτεχνίας, Εικαστικών κ.λπ., τα επιμορφωτικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και μαθητές, τις ημερίδες, την ανθρωπιστική προσφορά και άλλες δράσεις σε ό,τι ευγενέστερο!
Αυτή η Εκπαιδευτική και Πολιτιστική πανστρατιά, ωστόσο, δεν εμπίπτει στα κριτήρια της Αριστείας και της Καινοτομίας...
Για την Ιστορία, δίνω στη δημοσιότητα την επιστολή που απηύθυνα -συμπληρωματικά με την αίτηση υποψηφιότητας- προς την υπεύθυνη του Υπουργείου για τις βραβεύσεις:
"Σε συνέχεια του χθεσινού e-mail μου, όπου σας εξηγούσα κάποια δεδομένα της πρωτοβουλίας Ο.Δ.Ο.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Βόρειας Αττικής, επανέρχομαι επισυνάπτοντας το «φτωχό» αυτό έγγραφο του Προϊσταμένου μας, με το οποίο εξέφραζε συγχαρητήρια για το 9ο (από τα 10 συνολικά ως το 2006) ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ των σχολείων μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι κινούμαι «αντισυμβατικά» αποστέλλοντας όχι μία Βεβαίωση Διάκρισης σε διαγωνισμό κάποιου φορέα, όπως ορίζεται, αλλά ένα «ασήμαντο» υπηρεσιακό τεκμήριο ότι υπήρξαμε και δράσαμε εθελοντικά επί 10 συναπτά χρόνια αγκαλιάζοντας με Αγάπη, Φαντασία, Μεράκι και (στη σημερινή Ελλάδα) Ανιδιοτέλεια δεκάδες σχολείων και χιλιάδες μαθητών μας!
Όχι, σεβαστό Υπουργείο, δε διακριθήκαμε σε κάποιον διαγωνισμό, γιατί απλούστατα δεν υπήρξε ποτέ διαγωνισμός για κάτι τέτοιο και, μάλιστα, στη Δημόσια Εκπαίδευση! Και, αν υπήρχε, θα έπαυε να αποτελεί καινοτομία αυτό που δημιουργήσαμε. Ενδεχομένως, πάντως, τότε να είχαμε εισπράξει και κάποιο χρηματικό έπαθλο, ενώ εμείς αποδυόμαστε κάθε χρόνο σε ταπεινωτική επαιτεία προς Δήμους, επιχειρήσεις, συλλόγους γονέων –συμπληρώνοντας και με προσωπικές μας δαπάνες– για να καλυφθούν τα υπέρογκα έξοδα των δράσεών μας. Γι’ αυτό, άλλωστε, «λυγίσαμε» τη 10η χρονιά…
Δικός μας ήταν ο «Διαγωνισμός» (το «στοίχημα») και εμείς καταθέταμε ψυχή, χρήμα και ατελείωτο χρόνο, για να πετύχουμε!
Εμείς προσφέραμε βραβεία σε μαθητές μας που διακρίνονταν σε διαγωνισμούς Λογοτεχνίας, Αφίσας, Έκθεσης κ.λπ.
Και εμείς με τους μαθητές μας όλα αυτά τα χρόνια τιμήσαμε δεκάδες προσωπικοτήτων και φορέων για την προσφορά τους στην κοινωνία, στην πατρίδα, στον πολιτισμό, όπως τους Παραολυμπιονίκες μας, τη Unicef, τον Ερυθρό Σταυρό, την ΕΜΑΚ, το Χαμόγελο του Παιδιού, την Greenpeace, την Κική Δημουλά και πολλούς άλλους, μεταγγίζοντας υψηλά πρότυπα στα παιδιά μας!
Το κάναμε, για να τιμηθούμε; Όχι βέβαια. Η συνείδησή μας και η κοινωνία μάς έδωσαν (αν και όσο…) ένα «εύγε». Αν εκτιμά, όμως, το Υπουργείο μας –αφού τώρα επέδειξε το μεγαλείο να προβεί σε μια τέτοια εξαίρετη χειρονομία!– ότι αξίζει έπαινο μόνο κάποιος μεμονωμένος εκπαιδευτικός, που διακρίθηκε σε έναν διαγωνισμό, και όχι μια πρωτόγνωρη για τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά μας δρώμενα καινοτομία, όπως η Ο.Δ.Ο.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Βόρειας Αττικής, είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε τη λογική αυτή και τα συγκεκριμένα κριτήρια. Αλλά, ξέρετε, ως υπάλληλοι ενός Υπουργείου! Όχι ως δάσκαλοι με όραμα, που θέλαμε να βαυκαλιζόμαστε ότι ενεργούμε στα 10 αυτά χρόνια δράσης μας… Κατά τα οποία, άλλωστε, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου μας (διαφορετικών κυβερνήσεων) παρίστατο στις εκδηλώσεις μας και μας απηύθυνε χαιρετισμούς και προφορικούς μόνο επαίνους, ώστε να αδυνατούμε σήμερα να σας προσκομίσουμε Βεβαιώσεις διάκρισής μας...

Σας ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας
Με εκτίμηση
ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ
Φιλόλογος Γ)σίου Διονύσου-Συγγραφέας
Εμπνευστής και συντονιστής
της κίνησης Ο.Δ.Ο.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"
__________________
ΣΗΜ. Δεν ξέρω αν σκοπεύουν, κατόπιν αυτού, να θεσπίσουν σαν τα "Χρυσά βατόμουρα" κανένα Βραβείο Ανοιχτής Παλάμης (ανοιχτό δεν είναι το Υπουργείο σε... καινοτόμες ιδέες;)

7 Μαρτίου 2010

Την ώρα που διακυβεύονται πολλά...

Την ώρα που η Ελλάδα δοκιμάζεται στα διεθνή fora, την ώρα που οι εργαζόμενοι καλούμαστε και πάλι να "βάλουμε πλάτη" με τόσες θυσίες, για να κρατηθεί όρθια η χώρα, στείλαμε με τους μαθητές μου ένα ξεχωριστής σημασίας μήνυμα. Διαβάστε:

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»
Μαθητική Κοινότητα Γ2

ΠΡΟΣ
τους μαθητές των Γυμνασίων Καστελορίζου, Αγαθονησίου, Λειψών, Φούρνων, Αγίου Κηρύκου Ικαρίας

ΜΗΝΥΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ

Αγαπητοί συμμαθητές,
Είμαστε το τμήμα Γ2 του Γυμνασίου Διονύσου «Φώτης Κόντογλου» από την Ανατολική Αττική. Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να επισκεφθούμε –στο πλαίσιο του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού– την 114 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής μας Αεροπορίας στην Τανάγρα. Οι περισσότεροι από εμάς βρεθήκαμε για πρώτη φορά σε μια στρατιωτική μονάδα.
Μπορούμε να πούμε πως όλα αυτά που είδαμε ήταν αξιοθαύμαστα και ενδιαφέροντα, καθώς πήραμε πολλές πληροφορίες για την ιστορία της Αεροπορίας, για τη λειτουργία και συντήρηση των αεροσκαφών, για την εκπαίδευση των πιλότων και των τεχνικών, για τα καθήκοντα που έχει καθένας σε μια αεροπορική βάση.
Εντυπωσιαστήκαμε, όμως, και συγκινηθήκαμε, όταν οι αξιωματικοί μάς έδειξαν σε ηλεκτρονικό χάρτη τα νησάκια της Ελλάδας, τα οποία είναι κοντά στην Τουρκία και καθημερινά «αντιμετωπίζουν» τα αεροπλάνα της, οπότε πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα όλες τις ώρες της ημέρας. Μας εξήγησαν πού και πώς γίνονται οι παραβάσεις και οι παραβιάσεις. Μέχρι, μάλιστα, τη στιγμή της αναχώρησής μας παρακολουθήσαμε από κοντά 4 μαχητικά αεροσκάφη να απογειώνονται, προκειμένου να αναχαιτίσουν μια ακόμη παραβίαση του εναέριου χώρου μας από τουρκικά αεροπλάνα. Την επομένη μάθαμε ότι τη συγκεκριμένη μέρα είχαν σημειωθεί 5 τέτοιες παραβιάσεις στο Αιγαίο…
Οφείλουμε να παραδεχτούμε, φίλοι μας, ότι μέχρι προχθές –από την ασφάλεια εμείς της πρωτεύουσας– δε γνωρίζαμε, δυστυχώς, και πολλά για την κατάσταση που εσείς βιώνετε καθημερινά, ενώ συνήθως ασχολούμαστε με άλλα ζητήματα, ασήμαντα μπροστά σε αυτά που απασχολούν εσάς. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πριν από την επίσκεψή μας αυτή ότι υπάρχουν τόσοι «ακρίτες», οι οποίοι υπομένουν τον αεροπορικό «πόλεμο» πάνω από τα κεφάλια τους και τις σκεπές τους! Αλλά, όσο μεγάλες κι αν φαίνονται οι σκιές των τούρκικων αεροπλάνων, μην πτοείσθε! Όλα αυτά από τη μεριά σας αποδεικνύουν αστείρευτο θάρρος, θέληση και υπομονή, που τα εκτιμάμε απίστευτα και τα θαυμάζουμε! Είστε πιο δυνατοί από όσο νομίζετε και από όσο, βέβαια, νομίζαμε εμείς. Βλέποντας το θάρρος σας, νιώθουμε κι εμείς πιο περήφανοι που είμαστε Έλληνες! Και όλη η Ελλάδα είναι μαζί σας! Επίσης, να ξέρετε ότι, όσο υπάρχουν τόσο γενναίοι πιλότοι της Αεροπορίας μας, όπως τους γνωρίσαμε εμείς από κοντά, είμαστε όλοι ασφαλείς!
Ήταν, πραγματικά, η καλύτερη και διδακτικότερη εκδρομή μας και να είστε σίγουροι πως αυτή η εμπειρία θα μας μείνει αξέχαστη, μια και αυτά είναι τωρινά γεγονότα, είναι η «ζωντανή» Ιστορία –πέρα από εκείνη του βιβλίου μας– που όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε. Θα αγωνιούμε, λοιπόν, πιο ουσιαστικά από εδώ και μπρος για την Ελλάδα και, προπάντων, για τα νησιά σας, όσο μικρά και αν είναι. Τώρα να ξέρετε πως μπορεί το σώμα μας να είναι εδώ, αλλά το μυαλό μας θα είναι και σ’ εσάς, που μέρα-νύχτα προστατεύετε τα εδάφη και τις θάλασσές μας! Θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας, ώστε να σας στηρίζουμε ενεργά, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά.
Γι’ αυτό, αγαπητοί συμμαθητές, σκεφθήκαμε με το φιλόλογό μας, που μας συνόδευε στην Τανάγρα, να σας στείλουμε το Μήνυμα αυτό Ειρήνης αλλά και Εγρήγορσης, του οποίου συντάξαμε από μία-δύο προτάσεις ο καθένας και η καθεμιά μας. Αντιλαμβάνεστε ότι από κοινού, κι εσείς κι εμείς, υπηρετούμε την πατρίδα μας προωθώντας την ειρήνη, αφού όλοι απεχθανόμαστε προφανώς τη βία, αλλά γνωρίζοντας παράλληλα τους κινδύνους και όντας σε ετοιμότητα να τους αντιμετωπίσουμε. Και θα θέλαμε να νιώθετε ότι στο σχολείο μας έχετε αληθινούς φίλους. Θα ήταν, μάλιστα, ευχαρίστησή μας να έχουμε μια συχνή επικοινωνία και –γιατί όχι;– στο μέλλον μια εκπαιδευτική εκδρομή.
«Αδέρφια» μας του Αιγαίου, δεν είστε μόνοι!

Με την αγάπη μας για τους καθηγητές και τις οικογένειές σας
Νίκος, Χρυσάνθη, Ηρώ, Μάρα, Ευγενία, Αιμιλία, Γιώργος, Σταύρος, Μιχαέλα, Κωνσταντίνα, Χριστίνα, Βίκτορας, Σπύρος, Δανάη, Διονύσης, Γιάννης, Στέλιος, Γιάννης, Αργυρώ,
Μαρία, Εύα, Δημήτρης, Γιώργος, Γιάννης, Φαίη, Παναγιώτα, Βαγγέλης
και ο φιλόλογος
Γιάννης Β. Κωβαίος
_________________
Κι ένα βίντεο ντοκουμέντο από το Αγαθονήσι
_______________
ΤΩΡΑ, ανοίξτε και τα Σχόλια, να δείτε μια ευχάριστη έκπληξη που μας έκανε, με τους δικούς της μαθητές στα Γιάννινα, η καλή φίλη και συνάδελφος Βάσω Ραμπαούνη. Αμέσως μετά, η απάντηση των παιδιών από το Αγαθονήσι. Εκθεσούλες μάς έστειλαν και τα παιδιά του Α2 από το Γ)σιο Αγίου Κηρύκου της Ικαρίας. Μεγάλη χαρά και συγκίνηση! Είναι οι στιγμές που δε μετανιώνεις με τίποτε γιατί έγινες δάσκαλος!