30 Σεπτεμβρίου 2011

Μοσχοβολούσε Αξιοπρέπεια!...

Γράμμα του γιου ενός εργάτη.
La lettera del figlio di un operaio

Είχα γεννηθεί λίγες ώρες πριν, τον είδα για πρώτη φορά, ήταν ψηλός, όμορφος, δυνατός και μοσχοβολούσε λάδια και μέταλλο.Για χρόνια τον έβλεπα να σηκώνεται στις 4 το πρωί, να ανεβαίνει στο ποδήλατό του και να εξαφανίζεται μέσα στην ομίχλη του Τορίνο, με κατεύθυνση το εργοστάσιο.Τον είδα να αποκοιμιέται στον καναπέ, κατεστραμμένος από τις ώρες δουλειάς και από την παραγωγή χιλιάδων κομματιών, όλων ίδιων, όπως επέβαλε η δουλειά του.Τον είδα χαρούμενο να περνά τον ελεύθερο του χρόνο με τα παιδιά και τη γυναίκα του.Τον είδα να υποφέρει, όταν μου είπε ότι ο μισθός του δεν του επέτρεπε να με στείλει στο πανεπιστήμιο.
Τον είδα ταπεινωμένο, όταν του έδωσαν αύξηση 100 λιρών (5 λεπτά) για κάθε ώρα δουλειάς.Τον είδα κατεστραμμένο, όταν στα 53 του χρόνια, ένας μάνατζερ του Εργοστασίου του είπε ότι ήταν πολύ μεγάλος για τις ανάγκες τους. Είδα μάνατζερ και βιομήχανους να ζητάνε να ανέβει ακόμη περισσότερο η ηλικία συνταξιοδότησης, είδα οικονομολόγους να παροτρύνουν την παγκοσμιοποίηση του χρήματος, αλλά να ξεχνάνε την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων, είδα διευθυντές εφημερίδων να επιβεβαιώνουν ότι οι εργάτες δεν υπήρχαν πια, είδα πολιτικούς να ζητάνε από τους εργάτες να κάνουν θυσίες, για το καλό της χώρας, είδα συνδικαλιστές να λένε ότι το «μοντέρνο» μάς ζητάει να γυρίσουμε πίσω.

Μου κόπηκε η ανάσα, όταν τη Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010, στην εφημερίδα "La Stampa" του Τορίνο διάβασα το άρθρο του καθηγητή Mario Deaglio. Μέσα στην έκθεση του καθηγητή, «τα δικαιώματα των εργαζόμενων» γίνονται «κομμάτια, όχι οικονομικά, των αποδοχών», η «υπεράσπιση της θέσης εργασίας» έπρεπε να αντικατασταθεί με μια γενική «εγγύηση της συνέχισης των ευκαιριών εργασίας», αλλά κυρίως ο εργαζόμενος, του οποίου ο μισθός έχει μειωθεί στο ελάχιστο, δε χρειαζόταν πλέον «ελεύθερο χρόνο ώστε να ξοδεύει αυτό το μισθό», αλλά έπρεπε μόνο να σκέφτεται πώς θα ικανοποιήσει τις σημαντικές απαιτήσεις της άλλης πλευράς (εργοδότη).
Σκεπτόμενος ότι ένας άνθρωπος των γραμμάτων, που είναι ικανός να εκφράσει κάθε επιχειρηματολογία, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι ο ελεύθερος χρόνος του εργάτη δεν έχει καμιά αξία, γιατί δεν είναι συνδεδεμένος με το χρήμα, αυτό μου έκοψε την ανάσα…
Μπήκα στο αυτοκίνητο που κατασκεύασαν οι εργάτες της Mirafiori στο Τορίνο (Fiat).  Έτρεξα στο σπίτι των γονιών μου. Tον είδα για χιλιοστή φορά. Έγερνε. Ο κλονισμός στο λαβύρινθο (των αυτιών), που προκάλεσαν τα εκατομμύρια χτυπήματα της πρέσας, τον έκαναν να χάνει την ισορροπία του. Ήταν αδύναμος από την καρδιοπάθεια. Ήταν ο πατέρας μου, εργάτης στον τομέα συμπίεσης (πρέσες) για 35 χρόνια, εκεί όπου θυσίασε τα πάντα, ανάμεσα στα οποία και τον ελεύθερό του χρόνο, αλλά αυτός ήταν δωρεάν…. Μοσχοβολούσε αξιοπρέπεια.

Luca Mazzucco
Μετάφραση: Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου

27 Σεπτεμβρίου 2011

Στον 2ο χρόνο η "ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ"


→ Στο 7ο τεύχος της Νέας Ευθύνης (Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου), που μόλις κυκλοφόρησε, δημοσιεύονται: - Άρθρο του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου «Για τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας στο δημοτικό» που απευθύνεται στην υπουργό Παιδείας. - Επιστολές του Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου προς τον Κωνσταντίνο Τσάτσο από την περίοδο που σχεδίαζαν το περιοδικό Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών (εισαγωγή-σημειώσεις: Δημήτρης Αγγελής) και το δεύτερο μέρος της μελέτης του Λυκούργου Κουρκουβέλα «Ιδεαλισμός εναντίον μαρξισμού: Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Τσάτσου». - Μελέτη της Σταυρούλας Γ. Τσούπρου για «Το μυθιστόρημα της Ιουλίας Ιατρίδη», μαζί μ’ ένα αδημοσίευτο κείμενο της Ιουλίας Ιατρίδη για τη «θέση του μεταφραστή στην Ελλάδα». Για το θέμα της μετάφρασης δημοσιεύεται ακόμα το δοκίμιο του Κώστα Κουτσουρέλη «Για τη μετάφραση της νεότερης γερμανόφωνης ποίησης στα ελληνικά», κείμενο ομιλίας του στο Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών της Ρόδου, το οποίο πλαισιώνεται από μεταφράσεις των Γερμανών ποιητών Πέτερ Χούχελ και Γκέοργκ Χάυμ (μτφρ. Δημήτρης Θ. Γκότσης) κι από το κείμενο του Χουάν Γκοϋτισόλο «Η επιβίωση του Βερολίνου» (μτφρ. Ούρσουλα Φωσκόλου), αναφορά στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου και του τι αυτό αντιπροσώπευε. -Ποιήματα των Ορέστη Αλεξάκη, Θανάση Παπαθανασόπουλου, Π.Β. Πάσχου, Θοδωρή Βοριά και Πέδρο Ματέο (μτφρ. Μαρία Ψαρούδη) –στα δίστηλα του περιοδικού δημοσιεύεται και μια συνέντευξη του τελευταίου.- Πεζά κείμενα της Λουκίας Δέρβη («Πώς χάθηκε η πανσέληνος») και του Γιάννη Παπαγιάννη («Άνθρωποι πραγματικοί και ανύπαρκτοι»).  
* * * Στα δίστηλα των «Προσανατολισμών» θα βρείτε: άρθρα και δοκίμια των Μαριάνου Δ. Καράση («Θεωρίες δικαιοσύνης»), Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα («Όταν οι πολιτικοί προκαλούν τον λαϊκό θυμό»), Κώστα Χατζηαντωνίου («Ιδέες για μια σύγχρονη ελληνική αισθητική»), Γιάννη Β. Κωβαίου («Σαν πολλές παρανοήσεις...»). Κριτικές βιβλίου γράφουν οι Ηλίας Κεφάλας και Άγγελος Μουζακίτης, κριτική τέχνης ο Νίκος Αλ. Μηλιώνης και θεάτρου η Έλενα Σταγκουράκη. Δημοσιεύεται επίσης κείμενο του Άγγελου Καλογερόπουλου για τον Παπαδιαμάντη («Η Αϊμά») και δοκίμια των Γιώργου Βαρθαλίτη («Ποίηση και γλώσσα»), Κώστα Βραχνού («Αλήθεια όχι ελπίδα»), Γιώργου Καστρινάκη («Η πτώση της έπαρσης»), π. Κωνσταντίνου Καλλιανού («Φωτεινές, άσβηστες παρουσίες»), και μια μαρτυρία του Κώστα Ασημακόπουλου για τον Ζεράρ Φιλίπ. 
Το τεύχος κοσμούν αδημοσίευτα σχέδια του Σαράντη Καραβούζη (1938-2011).

26 Σεπτεμβρίου 2011

Παραδοσιακό τραγούδι για τον Άγιο Στέφανο



Χθες βράδυ στην πόλη μου, τον Άγιο Στέφανο της Αττικής, καλλιτέχνες του παραδοσιακού τραγουδιού μάς χάρισαν αφιλοκερδώς τις μελίρρυτες μελωδίες τους, για να συνεισφέρουν στην αποπεράτωση της εκκλησίας μας, που ανεγείρεται στη θέση του παλιού –λαβωμένου από το σεισμό του 1999– ναού.
Ήταν κοντά μας η χορωδία της Μητρόπολης Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού, που τη διευθύνει και τραγουδάει ο π. Χρήστος Κυριακόπουλος, ο Χρυσόστομος Μητροπάνος, ο Χρήστος Τσιαμούλης και η καλή μου φίλη Νεκταρία Καραντζή. Είναι η σύζυγος του συμμαθητή μου Βασίλη Καζούλη και σας την είχα «συστήσει» (μαζί με την κορούλα τους Ελένη) παρουσιάζοντας εδώ τη μεγάλη συναυλία για τα 25 χρόνια του στο τραγούδι.
Στο βίντεο η Νεκταρία με συνοδεία από τον Χρήστο Τσιαμούλη.
*
Άλλα στιγμιότυπα: Ο παπα Χρήστος με τη χορωδία, ο Χρυσόστομος Μητροπάνος, η Νεκταρία.



24 Σεπτεμβρίου 2011

... σήμερα όμως οι 100 χιλιάδες ποιητές ξεκινούν!



Σε πείσμα όλων όσοι υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι του πνεύματος κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στις συγκλονιστικές παγκόσμιες εξελίξεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, οι ποιητές από όλο τον κόσμο αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν και να επαναστατήσουν μέσα από τους στίχους και τις ρίμες τους.
Οι έντονες κοινωνικές αναταραχές και η παγκόσμια οικονομική κρίση που «γονατίζουν» καθημερινά τους ανθρώπους του πλανήτη δεν τους αφήνουν αδιάφορους. Από τον δικό τους... κύκλο, σπουδαίοι Ελληνες ποιητές μάς παροτρύνουν να αγωνιστούμε για τη δικαιοσύνη και να δείξουμε ευσπλαχνία στους φτωχούς. Οι διαθέσεις τους είναι ειρηνικές. Εξάλλου ως άνθρωποι του πνεύματος δεν πιστεύουν ότι η κοινωνική αλλαγή έρχεται μέσα από τις εξεγέρσεις ή τις βίαιες συγκρούσεις, αλλά από τον διάλογο και την ειρηνική επίλυση των προβλημάτων.
Το επαναστατικό σύνθημα του παγκόσμιου κινήματος είναι «100.000 ποιητές για αλλαγή». Τόσοι ελπίζουν να συγκεντρωθούν στο αυριανό ραντεβού της διοργάνωσης, στην οποία παίρνουν μέρος συνολικά 97 χώρες και 405 πόλεις του πλανήτη. Σε αυτές συγκαταλέγονται και η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, ο Βόλος, που έχουν προγραμματίσει ειδικές βραδιές απαγγελίας με προσκεκλημένους γνωστούς ποιητές, που θα δώσουν το «παρών» στη μάχη κατά της πείνας αλλά και της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ηδη μεταξύ των ποιητικών προσωπικοτήτων που είπαν το «ναι» στη διοργάνωση περιλαμβάνονται ο διάσημος Αμερικανός Λόρενς Φερλινγκέτι, του οποίου ποιήματα αποτελούν διδακτέα ύλη στα αμερικανικά πανεπιστήμια, και ο Ρώσος ποιητής και σκηνοθέτης Γεβγκένι Γεφτουσένκο, οι οποίοι θα διαβάσουν ποιήματα στις χώρες τους. Στην Ελλάδα συμμετέχουν οι Τίτος Πατρίκιος, Γιάννης Δάλλας, Μιχάλης Μήτρας αλλά και πολλοί ακόμη ποιητές, που θα φέρουν -έστω και για λίγο- τη διάθεση για αλλαγή στην εκδήλωση που έχει προγραμματιστεί για τις 19.00 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. 
Στόχος του... κύκλου των ποιητών είναι να υποστηρίξει αλλά και να προωθήσει τις σκέψεις, τις πράξεις και τις αποφάσεις που αποσκοπούν στην παγκόσμια ειρήνη και την υπεράσπιση κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη.
«Πρόκειται για μια παγκόσμια διοργάνωση χωρίς πολιτική χροιά. Οι ποιητές θέλουν έναν κόσμο χωρίς πολέμους και κοινωνικές αναταραχές, χωρίς πείνα. Κοινώς επιζητούν μια μεγάλη κοινωνική αλλαγή, η οποία δεν έρχεται με τις βίαιες συγκρούσεις» τονίζει στη «δημοκρατία» ο ποιητής και εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών Ντίνος Σιώτης. «Κάποιος είπε, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, ότι θα πρέπει να κάνουμε κατάληψη στη Βουλή. Φυσικά και εμείς καταδικάζουμε κάτι τέτοιο» τονίζει ο κ. Σιώτης, ιδρυτής του Διεθνούς Λογοτεχνικού Φεστιβάλ της Τήνου.
«Θα διαβαστούν ποιήματα από όλους. Οσοι θέλουν είναι ευπρόσδεκτοι να έρθουν» τονίζει ο κ. Σιώτης. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα υπάρξουν δύο διαλείμματα, που θα ντυθούν μουσικά με ιντερλούδια. 
Η πρωτοβουλία «γεννήθηκε» το περασμένο καλοκαίρι κατά τη διάρκεια της πρώτης παγκόσμιας συνάντησης συντονιστών Διεθνών Ποιητικών Φεστιβάλ, που έγινε στην πόλη Μεντεγίν της Κολομβίας. Απόρροια της συνάντησης αυτής, η δημιουργία του παγκόσμιου κινήματος ποίησης, αλλά και η πρωτοβουλία «100.000 ποιητές για αλλαγή», μια παγκόσμια κινητοποίηση από τους ανθρώπους του πνεύματος. Η ιδέα μάλιστα ανήκει στους ποιητές Μάικ Ρόδενμπεργκ και Τέρι Κέριον από τη μακρινή Καλιφόρνια, γρήγορα όμως χάρη και στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης η προσπάθεια γιγαντώθηκε και ο κύκλος των ποιητών απέκτησε χιλιάδες μέλη.
 Πού αλλού έχουν προγραμματιστεί δράσεις; Στην Καμπούλ, στο Κάιρο, στην Πόλη του Μεξικού καθώς και σε πολλές ακόμη πόλεις του πλανήτη, που είδαν την πρωτοβουλία αυτή ως μια κίνηση με ουσιαστικό περιεχόμενο. 
Γιώτα Βαζούρα, εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 23.9.11

22 Σεπτεμβρίου 2011

Σαν σήμερα έκανε φτερά ο Γιώργος Σεφέρης

Σαν σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου 1971, η Ελλάδα αποχαιρετούσε τον Νομπελίστα της με μια σχεδόν παλλαϊκή συμμετοχή των Αθηναίων στην κηδεία, που έλαβε διαστάσεις συλλαλητηρίου κατά της Χούντας... Όπως και του Παλαμά στην άγρια Γερμανική Κατοχή...

Ἕνας γέροντας στὴν ἀκροποταμιά

                                   Στὸν Νάνη Παναγιωτόπουλο
Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε πῶς προχωροῦμε.
Νὰ αἰσθάνεσαι δὲ φτάνει μήτε νὰ σκέπτεσαι μήτε νὰ
   κινεῖσαι
μήτε νὰ κινδυνεύει τὸ σῶμα σου στὴν παλιὰ πολεμίστρα,
ὅταν τὸ λάδι ζεματιστὸ καὶ τὸ λιωμένο μολύβι αὐλακώ-
    νουνε τὰ τειχιά.
Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε κατὰ ποῦ προχωροῦμε,
ὄχι καθὼς ὁ πόνος μας τὸ θέλει καὶ τὰ πεινασμένα παι-
   διά μας
καὶ τὸ χάσμα τῆς πρόσκλησης τῶν συντρόφων ἀπὸ τὸν
   ἀντίπερα γιαλὸ-
μήτε καθὼς τὸ ψιθυρίζει τὸ μελανιασμένο φῶς στὸ πρό-
    χειρο νοσοκομεῖο,
τὸ φαρμακευτικὸ λαμπύρισμα στὸ προσκέφαλο τοῦ παλι-
    καριοῦ ποὺ χειρουργήθηκε τὸ μεσημέρι-
ἀλλὰ μὲ κάποιον ἄλλο τρόπο, μπορεῖ  νὰ θέλω νὰ πῶ
    καθὼς
τὸ μακρὺ ποτάμι ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὶς μεγάλες λίμνες τὶς
κλειστὲς βαθιὰ στὴν  Ἀφρικὴ
καὶ ἤτανε κάποτε Θεὸς κι ἔπειτα γένηκε δρόμος καὶ δω-
    ρητὴς καὶ δικαστὴς καὶ δέλτα-
ποὺ δὲν εἶναι ποτές του τὸ ἴδιο, κατὰ ποὺ δίδασκαν οἱ πά-
    λαιοὶ γραμματισμένοι,
κι ὡστόσο μένει πάντα τὸ ἴδιο σῶμα, τὸ ἴδιο στρῶμα, καὶ
   τὸ ἴδιο Σημεῖο,
ὁ ἴδιος προσανατολισμός.
Δὲ θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ μιλήσω ἁπλά, νὰ μοῦ δοθεῖ
   ἐτούτη ἡ χάρη.
Γιατὶ καὶ τὸ τραγούδι τὸ φορτώσαμε μὲ τόσες μουσικὲς
   ποὺ σιγὰ-σιγά, βουλιάζει
καὶ τὴν τέχνη μας τὴ στολίσαμε τόσο πολὺ ποὺ φαγώθηκε
   ἀπὸ τὰ μαλάματα τὸ πρόσωπό της
κι εἶναι καιρὸς νὰ ποῦμε τὰ λιγοστά μας λόγια γιατὶ ἡ
   ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά.
Ἂν εἶναι ἀνθρώπινος ὁ πόνος δὲν εἴμαστε ἄνθρωποι μόνο
   γιὰ νὰ πονοῦμε
γι᾿ αὐτὸ συλλογίζομαι τόσο πολύ, τοῦτες τὶς μέρες, τό με-
   γάλο ποτάμι
αὐτὸ τὸ νόημα ποὺ προχωρεῖ ἀνάμεσα σὲ βότανα καὶ σὲ
   χόρτα
καὶ ζωντανὰ ποὺ βόσκουν καὶ ξεδιψοῦν κι ἀνθρώπους ποὺ
   σπέρνουν καὶ ποὺ θερίζουν
καὶ σὲ μεγάλους τάφους ἀκόμη καὶ μικρὲς κατοικίες τῶν
   νεκρῶν.
Αὐτὸ τὸ ρέμα ποὺ τραβάει τὸ δρόμο του καὶ ποὺ δὲν εἶναι
   τόσο διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἀνθρώπων
κι ἀπὸ τὰ μάτια τῶν αὐθρώπων ὅταν κοιτάζουν ἴσια-πέρα
   χωρὶς τὸ φόβο μὲς στὴν καρδιά τους,
χωρὶς τὴν καθημερινὴ τρεμούλα γιὰ τὰ μικροπράματα ἢ
   ἔστω καὶ γιὰ τὰ μεγάλα-
ὅταν κοιτάζουν ἴσια- πέρα καθὼς ὁ στρατοκόπος ποὺ συν-
    ήθισε ν᾿ ἀναμετρᾶ τὸ δρόμο του μὲ τ᾿ ἄστρα,
ὄχι ὅπως ἐμεῖς, τὴν ἄλλη μέρα, κοιτάζοντας τὸ κλειστὸ
    περιβόλι στὸ κοιμισμένο ἀράπικο σπίτι,
πίσω ἀπὸ τὰ καφασωτά, τὸ δροσερὸ περιβολάκι ν᾿ ἀλλά-
   ζει σχῆμα, νὰ μεγαλώνει καὶ νὰ μικραίνει-
ἀλλάζοντας καθὼς κοιτάζαμε, κι ἐμεῖς, τὸ σχῆμα τοῦ πό-
   θου μας καὶ τῆς  καρδιᾶς μας,
στὴ στάλα τοῦ μεσημεριοῦ, ἐμεῖς τὸ ὑπομονετικὸ ζυμάρι
   ἑνὸς κόσμου ποὺ μᾶς διώχνει καὶ ποὺ μᾶς πλάθει,
πιασμένοι στὰ πλουμισμένα δίχτυα μιᾶς ζωῆς ποὺ ἤτανε
    σωστὴ κι ἔγινε σκόνη καὶ βούλιαξε μέσα στὴν  ἄμμο
ἀφήνοντας πίσω της μονάχα ἐκεῖνο τὸ ἀπροσδιόριστο
    λίκνισμα ποὺ μᾶς ζάλισε μιᾶς ἀψηλῆς φοινικιᾶς.
                                                                   Κάϊρο, 20 Ἰουνίου ῾42
*
Εικόνες από την ιστορική κηδεία

18 Σεπτεμβρίου 2011

"Ζητήστε ποιότητα στην παιδεία σας"!

  
"...Ὅλες οἱ  καλὲς ἐπαναστάσεις ἔγιναν ἀπὸ ἐμπνευσμένους νέους. Ὄχι ἀπὸ ἀγανακτισμένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπαναστατημένους. Ἐσεῖς καὶ πρέπει καὶ μπορεῖτε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξετε μὲ δική σας πρωτοβουλία τὸ μέλλον σας. Ὄχι μὲ βία, ἀλλὰ μὲ δύναμη καὶ ἀποφασιστικότητα. Οἱ ἐπαναστάσεις δὲν γίνονται μὲ βόμβες μολότωφ καὶ  λοστούς, οὔτε μὲ αὐτοκαταστροφικὴ προσφυγὴ σὲ ναρκωτικὰ οὔτε μὲ καταλήψεις, μὲ graphiti στοὺς τοίχους καὶ μηδενιστικὲς ἐπιλογές, ἀλλὰ μὲ καθαρότητα, ἡρωισμὸ καὶ ἐξυπνάδα.
Ζητῆστε ποιότητα στὴν παιδεία σας. Ζητῆστε τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἀξίζει τὸν κόπο σας, τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἐπενδύει σὲ αὐτὴν τὸ μέλλον σας. Τὸ κατεστημένο σύστημα ἀπέτυχε παταγωδῶς. Μᾶς δείχνει ὅμως τὸν μονόδρομο τῆς ἐπιστροφῆς στοὺς θησαυρούς μας, τὴν κατεύθυνση τῆς διορθωτικῆς πορείας μας. Πρωτοτυπῆστε ἀπαιτῶντας πρῶτα ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς σας συνέπεια, προσπάθεια, ψηλοὺς στόχους, ποιότητα, ἦθος. Ρωτῆστε τοὺς καθηγητές σας τὶ σημαίνουν αὐτὰ καὶ ἀπαιτῆστε κυρίως ἀπὸ τὸν θεολόγο σας νὰ σᾶς δείξει δρόμο γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ἂν δὲν μποροῦν νὰ σᾶς βοηθήσουν, πιέστε τους νὰ καταλάβουν τὶς ἀνάγκες σας καὶ τὴν ἀποστολή τους. Αὐτὸ νὰ κάνετε μὲ ὅλους μας. Κυρίως μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μὴ λυπηθεῖτε κανέναν μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουν ὅλα καὶ ὅλοι μας...."

(Από το Μήνυμα του Σεβασμιότατου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, προς τους μαθητές του Λυκείου)

12 Σεπτεμβρίου 2011

400 χρόνια από το μαρτύριο του Διονυσίου

Όταν σπουδάζαμε στα Γιάννενα, κατεβαίναμε στον Μώλο -τον παραλίμνιο δρόμο γύρω απ' το Κάστρο, που καταλήγει στα άλλοτε ταμπάκικα του Δημήτρη Χατζή- και στεκόμαστε για λίγο βουβοί μπροστά σ' ένα μνημείο. Ήταν ο τόπος μαρτυρίου του Διονυσίου του φιλοσόφου, εκεί που τον έγδαραν ζωντανό οι Τούρκοι για τους αγώνες ελευθερίας. Ανατριχίλα και υπερηφάνεια συνάμα... Μνήμες που προβληματίζουν και αμνησία που σκοτώνει...
Φυσικά, το "1821" του ΣΚΑΪ δε γνώριζε τίποτα για τον ήρωα λεβεντόπαπα! Όπως και για όλα τα άλλα προεπαναστατικά κινήματα, στα οποία μάλιστα κατά κανόνα πρωτοστάτησαν κληρικοί. Ο βαθύνους καθηγητής, ο νέος διαφωτιστής του "Έθνους που... γεννήθηκε το '21", δεν έχει περάσει ποτέ από το Ιτς Καλέ, για να ρωτήσει τι είναι αυτό το "μνημείο μίσους και διχόνοιας με τους γειτονικούς λαούς"...


Αντιγράφω από ιστολόγια:
Το όνομά του δεν θα το βρείτε στα σχολικά εγχειρίδια. Οι εθνομηδενιστές και οι «φιλελεύθεροι» συνοδοιπόροι τους, τρέμουν τα συγκεκριμένα πρότυπα. Εμείς όμως, σε πείσμα των ξεπουλημένων, δεν θα παύσουμε να θυμίζουμε τα έπη των εθνομαρτύρων μας.
Διονύσιος Φιλόσοφος λοιπόν το όνομά του, μητροπολίτης Τρίκκης. Οραματιζόταν την απελευθέρωση του γένους. Το 1600, οργάνωσε εξέγερση στη Θεσσαλία, την οποία οι Τούρκοι κατέπνιξαν στο αίμα. Διέφυγε στην Ευρώπη και γύρισε το 1609, όπου άρχισε αμέσως να οργανώνει επαναστατικές κινήσεις. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1611, μπήκε επικεφαλής 1000 αγροτών & κτηνοτρόφων επαναστατών στα Ιωάννινα και πυρπόλησε το τουρκικό διοικητήριο του Οσμάν Πασά, στην Καλούτσανη. Είχαν προηγηθεί επιθέσεις κατά των Τούρκων στη Γρανίτσα και τον Άγιο Νικόλαο.
Όμως, οι Τούρκοι κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να επικρατήσουν. Ο Διονύσιος έπεσε στα χέρια τους στις 11 Σεπτεμβρίου, μία ημέρα μετά, καθώς προδόθηκε από εβραίους κατοίκους των Ιωαννίνων και βρήκε μαρτυρικό θάνατο: τον έγδαραν ζωντανό. Μαρτυρικό θάνατο βρήκαν δύο ημέρες αργότερα και άλλοι πρωτεργάτες της επανάστασης, ενώ οι Τούρκοι έστειλαν ως τρόπαια 85 κομμένα κεφάλια Ελλήνων επαναστατών, αλλά και το δέρμα του Διονύσιου, στην Κωνσταντινούπολη.
Ο εθνομάρτυρας Διονύσιος Φιλόσοφος (οι εχθροί του τον αποκαλούσαν Σκυλόσοφο), μελετούσε τη λευτεριά... Η εξέγερση του 1604, ήταν η πρώτη αυτής της έκτασης στη σκλαβωμένη Ελλάδα, που διψούσε για λίγο φως και ελπίδα... Ο ψυχωμένος ρασοφόρος, είχε σπουδάσει φιλοσοφία στην Ιταλία και υπηρέτησε αρχικά ως Μέγας Αρχιδιάκονος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως Πρωτοσύγκελος στο Γαλατά αλλά και Έξαρχος του Πατριάρχη στις εκκλησίες της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Πελοποννήσου. Το 1591 εκλέχθηκε μητροπολίτης Λάρισας και αργότερα, μετέφερε την έδρα του στα Τρίκαλα. Το 1601, μετά την πρώτη επαναστατική του απόπειρα, κηρύχθηκε έκπτωτος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο...
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, διοργανώνει εκδήλωση για τα 400 χρόνια από το επαναστατικό κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 8 μμ στο Κάστρο Ιωαννίνων (στο Ιτς Καλέ).
_____________
Η φωτογραφία δανεισμένη από το photoioannina

11 Σεπτεμβρίου 2011

Με τον Αγιασμό...

Αγιασμός αύριο στα σχολεία μας. Νέα αρχή με παμπάλαια "μυρωδιά σχολείου" αλλά, δυστυχώς, και παμπάλαια προβλήματα, που τα νομίζαμε λυμένα εδώ και δεκαετίες...
*
Μόνο ευχές στα παιδιά μας!
Μόνο ευχές και δυσθεώρητες "συγγνώμες"...



Το "Ουράνιο τόξο" από την Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου

Εγκαινιάσαμε τη Νέα Ομιλία (τη ΔΕΘ εννοούσα...)

Ανδρέας Πετρουλάκης, Καθημερινή
*
Ο Όργουελ συλλαμβάνεται ώρες-ώρες πολύ φτωχός σε φαντασία... Η Νέα Ομιλία στο κράτος του Μεγάλου Αδελφού είχε μια "ευλυγισία", αλλά είναι φορές που ωχριά μπροστά στον πολιτικό λόγο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας...

3 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΙΔΗΣΗ ΟΛΟ ΦΩΣ! Τυφλή Ρωσίδα έμαθε Ελληνικά χάρη στον Οδυσσέα και τον Παλαμά!

Η 20χρονη Αλίνα Κουντριάβτσεβα, από τη Ρωσία, πρόκειται να ανοίξει τις εκδηλώσεις της αποχαιρετιστήριας βραδιάς του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), στις 12 Σεπτεμβρίου, απαγγέλλοντας σε άπταιστα ελληνικά το ερωτικό ποίημα του Κωστή Παλαμά «Το Χάρισμα».


Είναι αυτό, άλλωστε, το «χάρισμα της ψυχής» της, που από την πρώτη παιδική ηλικία ανέπτυξε, νικώντας το φόβο της ανασφάλειας από την εκ γενετής τύφλωσή της, και το οποίο της άνοιξε το δρόμο της αγάπης για την ελληνική γλώσσα.
Είναι μία από τους 30 φοιτητές ελληνικών σπουδών από δέκα πανεπιστήμια της Ουκρανίας και της Ρωσίας, που επιλέχθηκαν να παρακολουθήσουν φέτος το θερινό πρόγραμμα του Σχολείου Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ (16 Αυγούστου – 15 Σεπτεμβρίου) και η πρώτη με πρόβλημα όρασης που συμμετέχει σ' αυτό.
Διήνυσε το τρίτο έτος σπουδών στην έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας και σκοπεύει να επιστρέψει στη χώρα της πιο πλούσια σε γνώσεις για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, με σκοπό να εργαστεί αργότερα σε μεταφράσεις ή διερμηνεία.
Άφησε για λίγο πίσω στη Μόσχα τον πατέρα και τον μικρότερο αδελφό της και με τη συνοδεία της μητέρας της βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου καθημερινά παρακολουθεί τα μαθήματα του σχολείου, συμμετέχει σε δημιουργικά εργαστήρια λογοτεχνίας, διαβάζει με άνεση Καβάφη και Ελύτη, μαθαίνει ελληνική μουσική και μαγειρική- που από φέτος εντάχθηκαν στο πρόγραμμα- παραδοσιακούς χορούς, και επισκέπτεται με τους συμμαθητές της αρχαιολογικούς και άλλους χώρους πολιτισμού.
Τις δύο προηγούμενες χρονιές παρακολούθησε τα αντίστοιχα θερινά πρόγραμμα ελληνικής γλώσσας στα πανεπιστήμια Αθηνών και Κύπρου.
Αν για έναν ξένο φοιτητή η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας έχει έναν συγκεκριμένο βαθμό δυσκολίας, για την Αλίνα είναι πολλαπλάσιος.
Ωστόσο, με τη βοήθεια του υπολογιστή της, στον οποίο έχει εγκαταστήσει ειδικό πρόγραμμα ανάγνωσης οθόνης, υλοποιεί όλες τις εργασίες της στην ανάγνωση και τη γραφή, όπως οι υπόλοιποι συμμαθητές της.
Χαρακτηρίζει τις σχέσεις της με τους συμμαθητές της άριστες και με τους Θεσσαλονικείς, πάντα θερμές.
«Τα βιβλία έχουν σκαναριστεί πλήρως και έχουν εγκατασταθεί στον υπολογιστή της Αλίνας κι έτσι η συμμετοχή της στο μάθημα και στις ασκήσεις είναι κανονική.
Η υπεροχή της σε σχέση με άλλους μαθητές βρίσκεται στην πολύ καλή μνήμη της, που πολλές φορές μας αφήνει έκπληκτους σε ό,τι αφορά τη χρήση λέξεων, εννοιών κι εκφράσεων», αναφέρει μία από τις φιλολόγους του Σχολείου, η Σεβαστιάννα Μητρούλη.
Ο Οδυσσέας και ο Παλαμάς Η αγάπη της για την ελληνική γλώσσα ξεκίνησε στην ηλικία των 11 ετών, όταν πρωτοδιάβασε- στα ρωσικά τότε -ένα βιβλίο για την αρχαιοελληνική μυθολογία και την Οδύσσεια του Ομήρου.
Ο Οδυσσέας έγινε αμέσως ο αγαπημένος της ήρωας και οι περιπέτειές του μάγευαν τη φαντασία της.
«Διηγούμουν τις ιστορίες του στον μικρό μου αδελφό», μας λέει και θυμάται ότι άκουσε για πρώτη φορά την ελληνική γλώσσα μέσα από ένα CD του Γιάννη Κότσιρα, που της έδωσε μία φίλη της.
«Κατάλαβα αμέσως ότι τα ελληνικά είναι η αγάπη μου και ότι τα λατρεύω.
Όταν τελείωσα το σχολείο, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι είναι αυτό που θέλω να σπουδάσω», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ – ΜΠΕ.
Μέχρι το τρίτο έτος των σπουδών της ήταν ήδη σε θέση να ασχοληθεί με την μετάφραση της πρώτης Ωδής της Ιλιάδας από τον Αθανάσιο Χριστόπουλο.
«Από τους Έλληνες ποιητές προτιμώ τον Κωστή Παλαμά, επειδή στα ποιήματά του έχει ρυθμό, ρίμα και ομοιοκαταληξία, τα οποία χαρακτηρίζουν σχεδόν όλη τη ρωσική ποίηση, με εξαίρεση την σύγχρονη» λέει.
Η ίδια επέλεξε, άλλωστε, να απαγγείλει στην αποχαιρετιστήρια βραδιά του Σχολείου, το έργο του Παλαμά «Το Χάρισμα», γιατί, όπως υποστηρίζει, αποτελεί μία «κομψή και ρομαντική» ελεγεία στον έρωτα.
Το Σχολείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ Το Σχολείο πρωτολειτούργησε το 1994 και έκτοτε πέρασαν απ' αυτό 630 φοιτητές πανεπιστημίων των Παρευξείνιων Χωρών, στα οποία υπάρχει έδρα ελληνικών σπουδών ή μαθήματα ελληνικών.
Το ΑΠΘ, μέσω του προγράμματος «Ιάσων», στηρίζει και προωθεί την ανάπτυξη της ελληνικής γλώσσας στις χώρες αυτές, συνάπτοντας σχέσεις συνεργασίας με τα ακαδημαϊκά αυτά ιδρύματα.
'Αλλωστε, ένα σημαντικό ποσοστό των υποτρόφων του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ είναι αυτό που αργότερα στελεχώνει, με έρευνα και διδασκαλία, τις έδρες των ελληνικών σπουδών σ' αυτές τις χώρες.
«Ένα ποσοστό 10% παραμένει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στα πανεπιστήμια των χωρών τους, πραγματοποιώντας έρευνα και διδακτικό έργο.
Το 20% απορροφάται στη μέση εκπαίδευση και στα σχολεία, όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα, είτε για την ομογένεια είτε για ευρύτερο κοινό.
Το 30% εργάζεται σε ρωσικές και ελληνο-ρωσικές τουριστικές επιχειρήσεις, ενώ υπάρχουν και φοιτητές της ρωσικής διπλωματίας, που στη συνέχεια εργάζονται σε προξενικές αρχές του εξωτερικού ή στη χώρα τους.
Ένα 5%-7% καταλήγει στην Ελλάδα και χαιρόμαστε που το ποσοστό είναι τόσο μικρό, σ' αυτή την περίπτωση, γιατί τελικά είναι αυτοί που εγκαταλείπουν τις ελληνικές σπουδές τους, συνήθως εξαιτίας ενός γάμου», αναφέρει χαρακτηριστικά ο γραμματέας του προγράμματος «Ιάσων» του ΑΠΘ, Δημήτρης Φωτιάδης.
Οι οικονομικές δυσκολίες της κρίσης οδήγησαν φέτος σε μείωση του αριθμού των μαθητών του Σχολείου, κατά 25%.
Ωστόσο, το ΑΠΘ είναι αποφασισμένο να συνεχίσει το πολύτιμο έργο του προγράμματος «Ιάσων», με κάθε τρόπο.
Σήμερα, στηρίζει τις ελληνικές σπουδές σε 15 πανεπιστήμια της Παρευξείνιας περιοχής, αποστέλλοντας βιβλιοθήκες με έργα νεοελληνικής λογοτεχνίας, παρέχοντας υποτροφίες, σεμινάρια, μεταφραστικά εργαστήρια, αλλά και υλικοτεχνική υποστήριξη.
Το πρόγραμμα «Ιάσων» τελεί υπό την αιγίδα της Συγκλήτου του ΑΠΘ, υπό την επίβλεψη του πρύτανη Γιάννη Μυλόπουλου και υλοποιείται από ομάδα καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής, με επικεφαλής τον καθηγητή Ιωάννη Καζάζη και συντονίστρια την καθηγήτρια Ιστορίας Α. Ξανθοπούλου-Κυριακού.
[Ειρήνη Ρακιτζή, Express από το ΑΠΕ, 2/9/11]