29 Ιανουαρίου 2013

Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών!


ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ / ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ Ή ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΠΑΛΞΗ!
Ο Άι-Γιάννης στη Νάουσα της Πάρου
 
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΞΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ, ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ, ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ:

«… Οι Τρεις Ιεράρχες τάραξαν τα νερά της εποχής τους και άφησαν παρακαταθήκες με αιώνια αξία. Θλίβεται κανείς, όταν βλέπει την αναγνώριση του επιστημονικού τους έργου σε παγκόσμια κλίμακα, από τη μια μεριά, και την άγνοια ή ακόμα και την απαξίωση που υπάρχει γι’ αυτούς, από την άλλη,  στην πατρίδα μας. Λίγα μόλις χρόνια μετά τον θάνατό τους, τα κείμενά τους μεταφράζονται στα Λατινικά και με την πάροδο του χρόνου σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Στη Δύση αλλά και παγκοσμίως δεν είναι λίγοι οι ερευνητές από τον χώρο της Ιατρικής, της Κοινωνιολογίας, των Πολιτικών Επιστημών, της Παιδαγωγικής, της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας και της Ψυχολογίας που μελέτησαν το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας τονίζοντας την αξία του. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η επίδραση του συγγραφικού του έργου στους Ευρωπαίους επιστήμονες κυρίως των ανθρωπιστικών σπουδών από την εποχή της Αναγεννήσεως μέχρι σήμερα.
»Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα έργα του Μεγάλου Βασιλείου άρχισαν να διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων τον 16ο αιώνα, το δε πόνημά του: ‘Προς του νέους…’ απέκτησε τόσους θαυμαστές στη Δύση, που εντός 50 ετών (1449-1500) γνώρισε 20 εκδόσεις. Τα Άπαντά του έχουν εκδοθεί στα Γερμανικά από το 1776.
»Είναι αξιοπρόσεκτο ότι την επιστημονική τους κατάρτιση οι Τρεις Ιεράρχες δεν τη χρησιμοποίησαν για ατομική προβολή, αλλά για να προσφέρουν στον αδερφό τους… Στηρίζουν με κάθε τρόπο τους φτωχούς, τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους της εποχής τους. Θεωρούν αυτονόητο να θυσιαστούν για τον καθέναν από αυτούς. Η περιθωριοποίηση των κοινωνικά αδύνατων δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος. Κάθε άνθρωπος αποτελεί ανεπανάληπτη προσωπικότητα, είναι εικόνα του Θεού. ‘Με ποιο δικαίωμα’ αναρωτιέται ο Χρυσόστομος ‘μπορεί κανείς να περιφρονεί εκείνους τους οποίους ο Θεός τόσο τιμά, ώστε τους δίνει το Σώμα και το Αίμα του Υιού του’. Η επιμονή του, μάλιστα, να κτίσει το λεπροκομείο, όχι σε κάποια υποβαθμισμένη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, αλλά στην πλουσιότερη συνοικία έξω απ’ την πόλη, εκεί που ζούσαν μεγάλοι γαιοκτήμονες και οι οποίοι έβλεπαν την οικονομική αξία των πολυτελών οικημάτων να μειώνεται λόγω της γειτνίασης με το κτήριο αυτό, αποτέλεσε και την αφορμή για την οριστική δίωξή του, που θα τον οδηγούσε στην εξορία και στον βασανιστικό θάνατο.».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΔΩ

ΚΑΙ ΕΔΩ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΟ "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ"