1 Μαΐου 2010

Ακόμα τούτ' η άνοιξη, ραγιάδες των spreads...

Πρώτη φορά φτιάχνω στεφάνι με... περικοπές!
Ωστόσο, καλό μήνα, φίλες και φίλοι!
Σκεφθείτε πως ανθούν ακόμα κι οι παγωμένες Άλπεις!
Θυμηθείτε -από τους "Πέρσες" του Αισχύλου- καιρούς πιο τραγικούς,
όταν "το Αιγαίο ανθούσε νεκρούς"...
Και ίσως τότε πείτε: Ακόμα τούτ' η άνοιξη, ραγιάδες των spreads, τούτο το καλοκαίρι...

2 σχόλια:

Δημήτρης Σπυρόπουλος είπε...

Κάνω μιαν αναδρομή στην Ιστορία.
Και με προβληματίζει πολύ...
Αναβλέψαμε όταν δεν είχαμε άλλα σκαλοπάτια να κατεβούμε.
Και το ερώτημά μου...
Φτάσαμε στο τέλος;
Είθε να μην έχουμε άλλα σκαλιά προς τα κάτω...
Είθε...

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ είπε...

Ο Παλαμάς το αντιμετώπιζε κάπως:
«…και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα, για τ΄ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά! τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα»!
Αλλά τότε είχαμε, κυρίως, υλική μιζέρια και μας κινητοποιούσε. Τώρα έχουμε, κατά Καστοριάδη, πολιτιστική (ηθική και πνευματική), οπότε μάλλον ΔΕΝ...