Πατερναλισμός και στην προσφορά ζωής;

Διευκρινίζω και ενημερώνω εξαρχής: Είμαι δωρητής οργάνων -με κάρτα στο πορτοφόλι μου- εδώ και 10 ακριβώς χρόνια, από το 2001. Είμαι και εθελοντής αιμοδότης. Αν και τα δηλώνω τελευταία στο βιογραφικό μου (εδώ δίπλα), τα τοποθετώ πρώτα στη συνείδησή μου από πτυχία, συγγραφικό έργο, διακρίσεις κ.λπ.! Και το απέδειξα (δεν θα αποκαλύψω πώς) προ ημερών σε τελετή βράβευσής μας ως αιμοδοτών...

Αυτές, όμως, οι ιδιότητες, αυτή η στάση ζωής, δεν συνεπάγονται κατ' ανάγκην και συμφωνία μου με τη σημερινή ανακοίνωση της Πολιτείας -αποφεύγω να πω Κυβέρνησης, για να  μην προσλαμβάνει οποιαδήποτε κομματική χροιά- για νομοθέτηση υποχρεωτικής δωρεάς από όλους τους πολίτες!

Όμως, η προσφορά αίματος ή ιστού εν ζωή και η συγκατάθεσή του για προσφορά οργάνων μετά θάνατον αποτελούν ύψιστο δικαίωμα του ελεύθερου ανθρώπου σε ευνομούμενες δημοκρατικές πολιτείες. Όχι υποχρέωση! Υπό αυτό το πρίσμα και προς μέγιστη τιμή της, έσυρε τον χορό της εθελοντικής προσφοράς και η Ελλαδική Εκκλησία, με πρώτο διδάξαντα τον μακαριστό Σεραφείμ και πολλούς άλλους ιεράρχες και με την επιστημονική ώθηση του Σεβ)του Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, κρίνοντας -στον αντίποδα των Ιεχωβάδων, όπου επεμβαίνει ο εισαγγελέας για να γίνει και μια απλή μετάγγιση αίματος σε ασθενή!- πιο χριστιανική πράξη να σώσουμε έναν άνθρωπο, παρά να επικαλούμαστε τη Θεία Βούληση για τη ζωή του.
Με ποιο δικαίωμα, αντίστοιχα, το Κράτος, που ήδη ο πατερναλισμός του παρεισφρέει σε πλείστες άλλες πτυχές της ζωής μας -και ιδίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με το πρόσχημα της προστασίας μας από την τρομοκρατία- θα υποχρεώσει τον πολίτη να θεωρείται δυνάμει δότης; Και γιατί εκείνος θα υποχρεωθεί να υπογράψει αρνητική δήλωση αν διαφωνεί; Είναι σαν την ασυδοσία των τραπεζών, που πήραν μόνες το δικαίωμα να μας ενοχλούν τηλεφωνικώς όσες φορές θελήσουν και ό,τι ώρα για διαφημιστικούς λόγους, αν όμως διαφωνούμε, οφείλουμε να πάμε εμείς εκεί και να υπογράψουμε δήλωση (το έκανα εγώ σε μία) ότι δεν δεχόμαστε να μας ενοχλούν! Πλήρης παραλογισμός και χυδαιότητα! 

Μα η Δημοκρατία είναι θέση, όχι άρνηση! Βούλεται και ασκεί το δικαίωμα ο πολίτης, δεν απολογείται γιατί δεν βούλεται! Άρα, εσύ δημοκρατική Πολιτεία, αποδύεσαι σε ανελέητο αγώνα πειθούς, για να τον κάνεις να βούλεται! Δεν εφευρίσκεις τη βολική -φασιστική- λύση να τον αναγκάσεις...

Αλλά φαίνεται ότι τα κόμματα -και μάλιστα εξουσίας- στη χώρα που γέννησε αυτή την έρμη τη Δημοκρατία, παίρνοντας τώρα πια (λόγω τεράστιας αποχής) ένα 20-25% από το σύνολο των ψηφοφόρων, έχουν εκχωρήσει στον εαυτό τους το δικαίωμα αφενός να μη λογοδοτούν εκείνα για τα ανομήματά τους (ας πούμε γιατί αυτή τη στιγμή ένας καρκινοπαθής ασφαλισμένος του Δημοσίου οδηγείται στον θάνατο, αφού δεν έχει περίθαλψη!) και αφετέρου να θεωρούν, μέσα στον μνημονιακό ή αντιμνημονιακό παροξυσμό τους, και τους ίδιους τους "υπηκόους" κρατική... περιουσία προς "αξιοποίηση"! Ή, με άλλο όρο, θα προβαίνουν σε... "κατάσχεση" των σωμάτων μας "υπέρ τρίτων"...
Φρονώ ότι, αν επιμείνει το κράτος στη λογική αυτή, το νομοσχέδιο θα εκπέσει ως αντισυνταγματικό. Παραπέμπω και σε επιχειρήματα από σχετική ανάρτηση σε νομικό ιστολόγιο.
Μάλιστα, για τη δικαιοσύνη της συζήτησης -εγώ ο εθελοντής δωρητής!- παραπέμπω και στον αντίλογο που έχει αναπτυχθεί ακόμη και περί "απάτης" στη διαδικασία λήψης οργάνων...
Επειδή, λοιπόν, διαβλέπω πια ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει την κερκόπορτα και για υποχρεωτική, φερ' ειπείν, καύση μου και για δήμευση της περιουσίας μου, ώστε να πληρώσουν οι κλέφτες τα ελλείμματα, και για οτιδήποτε άλλο είναι συμβατό από εδώ και πέρα με την ηθική των Ανήθικων (που το νόμιμον το βλέπουν για ηθικόν και σε λίγο το ανήθικον θα το νομιμοποιήσουν...), γι' αυτό, αν καταστώ με το νόμο και όχι από τη συνείδησή μου δότης, θα σπεύσω πρώτος να αποσύρω την επιθυμία μου!
Περίσσεψε η Αναρχία των Αρχών, που αυτή δεν "ομοιάζει", αλλά είναι ΣΚΛΑΒΙΑ!