4 Ιουλίου 2011

Αυτό το... ολόδροσο φως μας!

  
   Τι θα αποκαλούσαμε ελληνικό φως;
   Το ελληνικό φως βοηθά στην αποσαφήνιση της έκτασης και του ορίου ανάμεσα στις μορφές. Θα έλεγα ότι το φως του τόπου μας κόβει με ψαλίδι το δέντρο, εκτείνει σε μια απόλυτα φορτισμένη γραμμή την οπτική του ενέργεια και αποκαθηλώνει τις πιο ευγενικές σκέψεις.
   Είναι η χαρτοκοπτική που δεν επιτρέπει τον άγονο αισθησιασμό, αλλά κινητοποιεί τον στοχασμό για την καταγωγή των πραγμάτων. Χωρίς να τα απονευρώνει και να τα καίει, τα αντικείμενα ανταποδίδουν ισοδύναμα το φως αλλά και την έννοιά τους.
   Αλέκος Κυραρίνης, ζωγράφος, Οι ερωτήσεις της Νεφέλης, εκδ. Ο Μικρός Αστρολάβος,    Αθήνα 2011. (Μόλις κυκλοφόρησε το εξαιρετικό αυτό "εγκόλπιο" των εικαστικών τεχνών)


2 σχόλια:

Δημήτρης Σπυρόπουλος είπε...

Το αληθινό φως θα έλεγα...
Και θα πρόσθετα...
΄Ο,τι λάμπει πραγματικά...
Καλημέρα φίλε.

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ είπε...

Γεια σου, Δημήτρη!
Οι κληρονόμοι όμως τόσου "ιλαρού φωτός" αφεθήκαμε στους αντικατοπτρισμούς!