Ενώπιον της νέας σχολικής χρονιάς...

Η αγαπημένη φίλη Γεωργία, που ζει και δικηγορεί στην Πάρο, περιμένει το δεύτερο αγοράκι της. Καθώς από σήμερα αρχίζει και ουσιαστικά το σχολικό και το ακαδημαϊκό έτος 2013-14, θέλω με τις συμβολικές αυτές εικόνες να ευχηθώ στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, στους μαθητές, στους φοιτητές και στις οικογένειές τους ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ και ΠΙΣΤΗ σε αυτό που κάνουμε!

Αν πιστεύουμε βαθιά την ΥΨΙΣΤΗ ΑΞΙΑ της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με όποιον ρόλο και αν εμπλεκόμαστε σε αυτήν, να δείτε που θα επιβάλουμε τελικά την πεποίθησή μας και στους μηχανισμούς που εργάζονται πυρετωδώς για την απαξίωσή της!

Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, πάντως, (σε συνέντευξή του στην ΕΡΑ, 25-3-90) εξέφραζε την εκτίμηση ότι «ομαδικά ο άνθρωπος προχωράει με την ισχυρή Παιδεία. Αλλά την ισχυρή Παιδεία δεν τη θέλουν τα κράτη. Οι κοινωνίες δεν τη θέλουν την ισχυρή Παιδεία, διότι ανεξαρτητοποιεί τα άτομα και γίνονται επικίνδυνα…» (στο 26:00)

http://www.youtube.com/watch?v=ohKttSmVjO8

 

 

Συμπίπτουν οι απόψεις του με αυτές που πρόκειται να δημοσιεύσω στο 3ο τεύχος του περιοδικού ΦΡΕΑΡ, μικρό απόσπασμα των οποίων παραθέτω εδώ σε προδημοσίευση:

[...] Έχουν δει, έστω στον ύπνο τους, οι ιθύνοντες με τι στελέχωση και τι εξοπλισμό λειτουργούν τα σχολεία στις χώρες που… ζηλεύουν; Ή το απλούστερο: Έχουν ρωτήσει ποτέ τους βλοσυρούς εκπροσώπους της τρόικας, στο τραπέζι όπου διαπραγματεύονται τις «σφαγές», σε τι σχολεία φοιτούν τα παιδάκια τους; Όμως εκείνα σε 20 χρόνια δεν θα μπαίνουν στον κόπο να έρχονται στην Ελλάδα ούτε καν θα «διαπραγματεύονται» με τα δικά μας παιδιά, τα οποία θα ωχριούν μπροστά στους «Μοιραίους» του Βάρναλη· θα επιβάλλουν μέσω τηλεδιάσκεψης και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τις περικοπές και τις όποιες άλλες αποφάσεις τους.
Μήπως, εντέλει, απώτερος και ανομολόγητος στόχος της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων είναι η οριστική κατάργηση του Σχολείου, όπως το γνωρίζαμε τόσους αιώνες; Μήπως την επόμενη γενιά την καθηλώσουν μπροστά σ’ έναν «προσωπικό» (!) υπολογιστή του σπιτιού, από όπου θα «κατεβάζει» γνώσεις και πάντα ηλεκτρονικά θα δίνει τεστ, συγκεντρώνοντας βαθμολογία και «τυπικά προσόντα»; Μήπως, δηλαδή, παραέγινε ενοχλητικός ή και επικίνδυνος ένας χώρος –που θα μπορούσε, αίφνης, να στεγάσει ένα εμπορικό κέντρο– στον οποίο συν-κεντρώνονται, συν-αναστρέφονται, συν-ομιλούν, συν-εργάζονται, συν-σκέπτονται, συν-αισθάνονται, συν-αγωνίζονται, ακόμη και συν-πλέκονται, με μια λέξη κοινωνικοποιούνται συν-μαθητές; Όταν δε στον χώρο αυτόν εργάζονται και κάποιοι αχάριστοι και πλεονέκτες επιστήμονες, που όπως σε γνωστή χώρα συζητούν να απεργήσουν μετά από 25 ακριβώς χρόνια σε περίοδο εξετάσεων, οπότε προληπτικά οφείλουμε να τους επιστρατεύσουμε, μήπως ο θεσμός έκλεισε με «οικτρή αποτυχία» τον κύκλο του;[...]