11 Ιουλίου 2014

Κυπροσυλλαβίζοντας τους Άγιους Σαράντα χρόνους

Του Γιάννη Β. Κωβαίου
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΦΡΕΑΡ" τχ. 8
 
Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες,
τον μπάτσον τζιαι τον κλώτσον τους,
εμείς τζαμαί: ελιές τζιαι τερατσιές
πάνω στον ρότσον τους
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

[…] Το «ΦΡΕΑΡ» εν τη αδυναμία του να ανοίξει τον αυθεντικό «Φάκελο της Κύπρου», ανοίγει το στόμιό του προσδοκώντας να δροσίσει έστω –με λόγο κυπριώτικο ή της κοινής νεοελληνικής– όσες συνειδήσεις Κυπρίων, Ελλαδιτών ή άλλων επιμένουν να αισθάνονται τον καύσωνα της παρατεταμένης σκλαβιάς αλλά συνάμα και της ανατριχιαστικής απραξίας των μηχανισμών του Διεθνούς Δικαίου.

Ο Μόντης στους εμβληματικούς στίχους του επιμένει να αντιτάσσει την αειφορία της αδούλωτης ψυχής πάνω στις κακοτράχαλες πέτρες της διεθνούς (ή και εντόπιας;) αναλγησίας. Στο ίδιο «μήκος κύματος» ο Κώστας Π. Μιχαηλίδης (Σήματα) εκπέμπει παρήγορο μήνυμα: Αυτόν τον δρόμο τον έχουν κλείσει […] Οι ελιές όμως/ που ρίζωσαν μαζί με τον κύκλο του ήλιου/ ξέρουν να περιμένουν. Αλλά και η Κλαίρη Αγγελίδου (Σαλαμίνιες Αύρες) δεν πτοείται και παραγγέλλει: Τη Σαλαμίνα μην την κλαις/ θα γεννηθεί και πάλι./ ο Τεύκρος και ο Αίαντας/ στο θέατρο/ θε να γιορτάσουν νίκες/ κισσοστεφάνωτοι,/ χορεύοντας τον/ πυρρίχιο χορό/ και θ’ ακουστούν Παιάνες./ Τη Σαλαμίνα μην την κλαίς/ Τραγούδησε την ομορφιά της.

Άλλοι καταγγέλλουν το «ξεπούλημα»: Ο Μιχάλης Πασιαρδής (Είμαστε Έλληνες) αναφωνεί με παρρησία, κράμα θυμού και υπερηφάνειας: Δεν είν’ η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε/ το’ χετε ξανακάνει χρόνια πριν σ’ άλλους αιώνες,/ όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες [...] Είμαστε Έλληνες. Δεν καρτερούμε τίποτα/ απ’ την Αθήνα τίποτα. Και ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης (Ύστερη Εποχή του Χαλκού) –με υποδόριο σαρκασμό– υπενθυμίζει από πόσο μακριά στους αιώνες η Κύπρος (η πάλαι ποτέ Αλάσια) απευθύνει αλλεπάλληλες αλλά μάταιες εκκλήσεις για την προστασία της από τα μύρια αρπακτικά: Θ’ ακούσατε θαρρώ και για το ρήγα/ Της Αλασίας που κυπροσυλλάβισε/ Στον «αδερφό» του Φαραώ: «Καϊρέττιν!/ Αντέχω τζι εν αντέχω τρεις μηνάες./ Σαρατζηνοί εσκουλλίσαν την αγίαν/ Νήσον της Τζύπρου τάνα τζι εσού νάκκον». Ο δε Κυριάκος Πλησής (Να μνημονεύονται), αφού παραθέτει ονόματα χωριών και μοναστηριών στα κατεχόμενα, καταλήγει: Να μνημονεύονται/ προς δόξαν και υπερηφάνειαν/ των ενδόξων και πεπολιτισμένων γειτόνων μας/ και των ευγενών τέκνων της Εσπερίας/ καθώς και των γενναίων τέκνων/ του αγάλματος της Ελευθερίας.[…]
 

* Ο πίνακας είναι του Γιώργου Π. Γεωργίου, από την έκθεση Η Κύπρος στους δρόμους της ελληνικής οικουμενικότητας * Η σκηνή από παράσταση για τη Μικρασία σχολείων της Βόρειας Αττικής

Δεν υπάρχουν σχόλια: