4 Απριλίου 2011

Ο Παπαδιαμάντης για τη χρεοκοπία!


Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1896 

5 σχόλια:

Δημήτρης Σπυρόπουλος είπε...

Πάντα προβληματίζουν τα κείμενα που αναρτάς αγαπητέ φίλε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, έτσι είναι!!! Το θέμα είναι πως διαφορετικά επαναλαμβανόταν παλιότερα και διαφορετικά σήμερα!!!

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ είπε...

Και ότι διαθέταμε Παπαδιαμάντηδες κάποτε, ενώ σήμερα... Τατσόπουλους!!!

chalex είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
chalex είπε...

Ένα κράτος που δεν αγαπήθηκε από κανένα νομοτελειακά χρεοκοπεί...
Ευχαριστούμε, Γιάννη, για το αληθινό κείμενο του Μεγάλου των Ελληνικών Γραμμάτων!

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ είπε...

Να είσαι καλά και σθεναρά, Χρύσα!