Το τέλος του παροιμιακού λόγου...

Και μια προδημοσίευση μικρού αποσπάσματος από το δικό μου άρθρο, στο 5ο τχ. της ΝΕΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, που θα κυκλοφορήσει μέσα στην εβδομάδα.

Θέμα μου η απώλεια ενὀς τεράστιου κεφαλαίου της γλωσσικής και εθνικής κληρονομιάς μας, του παροιμιακού λόγου χιλιάδων χρόνων...



[…] Τα Ελληνόπουλα βρίσκονται πια σε μια κατάσταση έντονης αμηχανίας, αν όχι πλήρους σύγχυσης, για το βάθος και πλάτος της γλώσσας μας. Κραυγαλέα απόδειξη, μεταξύ πολλών άλλων συμπτωμάτων, και η όλο διευρυνόμενη απόστασή τους από τις παροιμίες του λαού μας. Τα παιδιά μας σήμερα έχουν ανεπαίσθητη επαφή και σε ελάχιστα χρόνια θα αγνοούν παντελώς ακόμη και τις πιο τετριμμένες, υποτίθεται, παροιμιώδεις εκφράσεις του λαού μας! […]

Σε πρώτη ανάγνωση, θα παραδεχτούμε ότι τα παιδιά των αστικών κέντρων –αλλά πλέον και της περιφέρειας– αποκόπτονται με ταχύτατους ρυθμούς από το λαϊκό λεξιλόγιο, οπότε δεν κατανοούν βασικές έννοιες του παροιμιακού λόγου. Τι θα πει «νίβει», «γινάτι», «ριζικό», «απίδια», «τσανάκια», «μυλωνού» και «πραματευτάδες», «αγάλι», «αράδα», «ανώγια και κατώγια», «αγώι και αγωγιάτης», «αρμενίζουμε»; Άραγε, να είναι εμφιαλωμένα τα «δυο νερά» που πρέπει να ρίξει ο Απρίλης, τι σχέση έχει το «καλαμάρι» με το χαρτί, πώς το σίδερο «κολλάει στη βράση»; […] Η στάμνα, για παράδειγμα, δεν έχει κανέναν λόγο να πάει σήμερα στη βρύση για νερό, πολύ δε περισσότερο να επιστρέψει γρήγορα, για να το φέρει… δροσερό. Το ψυγείο των παιδιών βγάζει μόνο του παγάκια, ενώ οι πονηρές συναντήσεις στη βρύση γίνονται εκ του ασφαλούς μέσω… facebook. […]

 Όταν, όμως, το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας στήνει αγγλόγλωσσους θεσμούς, ενώ στο «Νέο Λύκειο» μία εργασία θα μπορεί να είναι γραμμένη στα αγγλικά, τι μήνυμα εκπέμπει και τι αντίκτυπο έχει αυτό στην κοινωνία και στη μέση ελληνική οικογένεια; «Αφού όλα πια γίνονται στα Αγγλικά, τι χρειάζεται στα παιδιά μας η μητρική γλώσσα;». Οι ευαισθησίες για αυτήν καταντά να αφορούν θλιβερά κάτι «γραφικούς» ή «επικίνδυνους εθνικιστές» γονείς (άντε και δασκάλους, κάτι γνωρίζω), όπως οι συμμορίες των «προθύμων» διαχέουν από τα μέσα μαζικής σπίλωσης…

Αντίστοιχα, βέβαια, και η «μέση» οικογένεια έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, ανατροφοδοτώντας τη στάση των «Ποσειδωνιατών», που «τώρα εξέπεσαν, ζουν και ομιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι –ω συμφορά! – απ’ τον Ελληνισμό». […]

_________________________

Και, αφού ο λόγος για τον λόγο, να ενημερώσω για την Ημερίδα που διοργανώνεται στις 28/5/11 στην Αθήνα και όπου θα εκπροσωπήσω με εισήγησή μου τη ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ:

Ἡ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ καὶ τὸ περιοδικό της νέος ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ, σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ἀνοικτὸ Ψυχοθεραπευτικὸ Κέντρο καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν περιοδικῶν Ἀντιφωνητής, Ἄρδην, Νέα Εὐθύνη, Πλανόδιον, Τὰ Νεφούρια, Τὰ τετράδια τοῦ Ἐλπήνορα, σᾶς καλοῦν σὲ ἡμερίδα μὲ θέμα «Ἡ ἱστορικὴ ὀρθογραφία στὴν νέα ἐποχή», ποὺ πρόκειται νὰ πραγματοποιηθῇ στὶς 28 Μαΐου 2011, ἡμέρα Σάββατο, στὸ Ἀνοικτὸ Ψυχοθεραπευτικὸ Κέντρο, Σ. Χαραλάμπη 1 καὶ Μαυρομιχάλη 151.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ